Astronomowie dokładniej obliczyli wewnętrzne tempo rotacji Urana
Naukowcy korzystając z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a oszacowali, ile wynosi wewnętrzne tempo rotacji Urana. Osiągnęli poziom dokładności tysiąc razy większy niż w ramach poprzednich wyliczeń.
Analizując ponad dekadę obserwacji zórz polarnych na Uranie za pomocą teleskopu Hubble’a, naukowcy dokładniej wykazali okres rotacji planety, co pomoże w lepszym poznaniu planety, ale także innych podobnych gazowych olbrzymów we Wszechświecie.
Określenie tego, ile wynosi wewnętrzne tempo rotacji Urana jest wyzwaniem dla badaczy, ponieważ bezpośrednie pomiary nie są możliwe. Astronomowie z ESA, pod kierownictwem Laurenta Lamy’ego, opracowali jednak innowacyjną metodę śledzenia rotacji zorzy polarnej planety – rozbłysków świetlnych generowanych w górnej atmosferze przez napływ cząstek energetycznych w pobliżu biegunów magnetycznych.
Jak opisują astronomowie. technika ta ujawniła, że Uran potrzebuje 17 godzin, 14 minut i 52 sekund, aby wykonać pełny obrót – o 28 sekund dłużej niż szacunki uzyskane przez sondę Voyager 2 NASA podczas przelotu w 1986 roku. Badania zostały opublikowane w czasopiśmie Nature Astronomy.
„Nasz pomiar nie tylko stanowi ważny punkt odniesienia dla społeczności zajmującej się naukami planetarnymi, ale także rozwiązuje inny problem – poprzednie układy współrzędnych oparte na przestarzałych okresach rotacji szybko stały się niedokładne, uniemożliwiając śledzenie biegunów magnetycznych Urana w czasie. Dzięki nowemu systemowi długości geograficznej możemy teraz porównywać obserwacje zorzy polarnej na przestrzeni prawie 40 lat, a nawet planować nadchodzącą misję na Urana” – wyjaśnia Laurent Lamy z Université d’Aix-Marseille.
Obliczenie tego, ile wynosi wewnętrzne tempo rotacji Urana było możliwe dzięki długoterminowemu monitorowaniu planety przez Hubble’a. Przez ponad dekadę teleksop regularnie obserwował ultrafioletowe emisje zorzy polarnej, umożliwiając naukowcom śledzenie położenia biegunów magnetycznych za pomocą modeli pola magnetycznego.
W przeciwieństwie do zórz na Ziemi, Jowiszu czy Saturnie, te na Uranie zachowują się w wyjątkowy i nieprzewidywalny sposób. Wynika to z silnie nachylonego pola magnetycznego planety, które jest znacznie przesunięte względem jej osi obrotu. Odkrycie to nie tylko pomaga astronomom zrozumieć magnetosferę Urana, ale także dostarczają ważnych informacji dla przyszłych misji.
Analizty te stanowią podstawę do dalszych badań, które pogłębią zrozumienie przez naukowców, jednej z najbardziej tajemniczych planet Układu Słonecznego. Dzięki możliwości monitorowania ciał niebieskich przez dziesięciolecia, Kosmiczny Teleskop Hubble’a pozostaje niezastąpionym narzędziem w naukach planetarnych.
Emil Gołoś
