Jak wyglądało rybactwo w prehistorii?
Wybrzeże Makra – czyli nadmorski obszar położony wzdłuż Zatoki Omańskiej we współczesnym Iranie, który już przed wieloma wiekami słynął z liczny bogactw – ponownie przyciągnął uwagę archeologów, dzięki przełomowym odkryciom ujawniającym to jak wyglądało rybactwo w prehistorii na tych ziemiach, a także skamieliny morskich gatunków zwierząt.
Rybactwo w prehistorii
Zespół irańskich archeologów, na czele którego stoi Mortazy Hessari, odkrył zaskakujące zabytki i artefakty, które ujawniają jak wyglądało rybactwo w starożytnym Iranie. Znaleziska związane z tym w jaki sposób były wykorzystywane starożytne zasoby morskie zostały odkryte na stanowisku archeologicznym Kopal w powiecie Dashtiari w ostanie Sistan i Beludżystan.
Wśród najbardziej niezwykłych odkryć znajdują się kamienne haczyki do łowienia ryb, ciężarki do sieci, a także cały zbiór muszli oraz kości zwierząt morskich. Największą uwagę naukowców przykuły jednak fragmenty ceramiki, które są datowane na IV tysiąclecie p.n.e. W przekonaniu archeologów znaleziska te wskazują, że wczesne społeczności nadbrzeżne prowadziły zorganizowane praktyki rybackie i korzystały w sposób ciągły z morskich zasobów już kilka tysięcy lat temu.
Paleolityczne kamiennie narzędzia i skamieliny ryb
„W przypadku tego regionu odkrycia te mają bezprecedensowy charakter” – powiedział stojący na czele zespołu archeologów realizujących wykopaliska na stanowisku Kopal Mortaza Hessari. „Wykopaliska w tym miejscu doprowadziły nie tylko do odkrycia paleolitycznych kamiennych narzędzi, ale także dostarczyły mocnych dowodów archeologicznych na istnienie systematycznych praktyk rybackich w czasach prehistorycznych” – powiedział kierownik wykopalisk Mortaza Hessari.
W jednym z wykopów badacze odnaleźli ciężarek do łowienia ryb. Znajdował się on w bezpośrednim sąsiedztwie szczątków skorupiaków i ceramiki. Jak stwierdzili badacze znaleziska te, zapewniają „migawkowe” spojrzenie na dietę i technologie starożytnych społeczności nadbrzeżnych. Eksperci uważają, że laboratoryjna analiza odkrytych szczątków może pozwolić na identyfikację konkretnych gatunków wodnych zwierząt, jakie były wyławiane z wód Zatoki Omańskiej, oferując tym samym głębszy wgląd w środowiskowe i gospodarcze aspekty życia prehistorycznego.
Pomimo dużego znaczenia stanowiska Kopal, to stoi ono w obliczu bezpośredniego zagrożenia z powodu planowanej budowy drogi, jaka ma przebiegać również przez nie. To zagrożenie skłoniło Instytut Badań Dziedzictwa Kulturowego i Turystyki do rozpoczęcia ratowniczych wykopalisk, których celem jest ocalenie kluczowych danych archeologicznych, zanim zostaną one bezpowrotnie utracone.
Marcin Jarzębski
