Próbki z asteroidy Ryugu sugerują, że słona woda może być obecna w zewnętrznym Układzie Słonecznym

Naukowcy przeanalizowali próbki asteroidy Ryugu, pozyskane w czasie misji Hayabusa2 i odkryli, że słona woda może być obecna w zewnętrznym Układzie Słonecznym.

Asteroidy krążące w pobliżu Ziemi mogą być pewnym niebezpieczeństwem, ale ich bliskość daje również wiele możliwości naukowych, aby badacze mogli dowiedzieć się więcej o Wszechświecie. Ryugu – asteroida o średnicy około 900, należąca do Grupy Apolla (grupa planetoid bliskich Ziemi), okazała przydatna w poszukiwaniach przez astronomów oznak składowych życia w innych częściach Układu Słonecznego.

W ramach nowego badania, naukowcy z Kyoto University, znaleźli dowody na obecność minerałów soli w próbkach odzyskanych z Ryugu podczas początkowej fazy misji Hayabusa2. Odkrycie śladów, zawierających węglan sodu, halit i siarczany sodu, sugeruje zdaniem naukowców, że słona woda w stanie płynnym istniała kiedyś w ciele macierzystym tej asteroidy.

Przed zbadaniem próbek astronomowie spodziewali się, że materiał pozyskany z asteroidy będzie mógł zawierać substancje, które zwykle nie występują w meteorytach. Zakładali, że mogą to być wysoce rozpuszczalne w wodzie materiały, które łatwo reagują z wilgocią w ziemskiej atmosferze i są trudne do wykrycia, chyba że zostaną zbadane w ich nieskazitelnym stanie zachowanym w próżni kosmicznej.

„Ostrożna analiza pozwoliła nam zidentyfikować wrażliwe minerały solne, zapewniając unikalny wgląd w chemiczną historię Ryugu” – mówi Toru Matsumoto z Kyoto University.

Naukowcy uważają, że asteroida była kiedyś częścią większego ciała macierzystego, które istniało około 4,5 miliarda lat temu, wkrótce po uformowaniu się Układu Słonecznego. Obiekt ten został podgrzany przez rozpad radioaktywny, tworząc, w którym mogła wystąpić gorąca woda o temperaturze poniżej 100 stopni Celsjusza. Pozyskany materiał nie zawierał wilgoci, przez co badacze zastanawiali się, w jaki sposób woda została utracona.

„Te ślady mówią nam, w jaki sposób ciekła woda zniknęła z ciała macierzystego Ryugu. Kryształy soli łatwo rozpuszczają się, co sugeruje, że mogły wytrącić się tylko w bardzo zasolonej wodzie i w warunkach o ograniczonej ilości cieczy. Postawiliśmy hipotezę, że gdy słona woda w pęknięciach została narażona na działanie przestrzeni kosmicznej lub gdy ciało macierzyste ostygło, ciecz mogła wyparować lub zamarznąć. Minerały soli, które znaleźliśmy, są skrystalizowanymi pozostałościami tej wody” – wyjaśnia Matsumoto.

Jak podkreślają naukowcy, ślady te mogą okazać się ważną wskazówką przy badaniach ewolucji wody na planecie karłowatej Ceres – znajdującej się w Pasie Planetoid – oraz na księżycach Jowisza i Saturna, ponieważ astronomowie uważają, że te lodowe ciała zawierają podpowierzchniowe oceany lub zbiorniki cieczy. Naukowcy spodziewają się znaleźć węglan sodu i halit w osadach powierzchniowych na Ceres, w pióropuszach wody wystrzeliwanych przez Enceladusa, księżyc Saturna oraz na powierzchniach naturalnych satelitów Jowisza – Europy i Ganimedesa.

Ponieważ powstawanie soli jest ściśle związane z warunkami geologicznymi i składem chemicznym solanki w tych zbiornikach wodnych, odkrycie jej w próbkach Ryugu zapewnia astronom nowy wgląd w porównanie roli, jaką woda odegrała w rozwoju planet i księżyców w zewnętrznym Układzie Słonecznym.

Emil Gołoś