Reflexions na Niedzielę. Polska, Francja, Niemcy, Europa
Swoimi refleksjami z Czytelnikami Gazety na Niedzielę dzieli się mieszkający wśród nas dziennikarz Nathaniel Garstecka. Refleksje o Polsce i Polakach, zdziwienia i fascynacje. Tekst publikujemy w językach francuskim i polskim.
Réflexions d’un dimanche
Faut-il climatiser la France?
Les chaudes journées d’été sont arrivées. De très chaudes journées, même. Un épisode caniculaire a frappé nos pays. A Paris, le thermomètre affichait jusqu’à 38 degrés, et 36 à Varsovie. La France a même déclenché des alertes oranges et rouges, afin d’éviter le drame de 2003 et ses 15 000 morts. Dans ce contexte, un débat intéressant a eu lieu, tenant en haleine les médias durant plusieurs jours et déchainant les passions politiques: «faut-il climatiser la France?»
Plusieurs éléments entrent ici en jeu, certains s’imbriquent, d’autres sont indépendants, rendant la question difficile à aborder. Tout d’abord, quelques faits: Oui, il y a des épisodes de fortes chaleurs qui nous touchent régulièrement et oui, la France est peu climatisée. Deux tiers des bureaux, la moitié des transports, des commerces et des restaurants, 25% des ménages, 17% des transports et 7% des écoles disposent d’équipements de climatisation.
Marine le Pen a publié un message sur son compte Twitter/X, appelant au déploiement d’un «grand plan d’équipement pour la climatisation»: «Alors que les vagues de chaleur seront hélas régulières, les services publics ne sont pas capables de fonctionner faute de climatisation, contrairement à des dizaines de pays dans le monde. Hôpitaux, écoles, maisons de retraite, transports publics, etc. ne sont pas équipés alors que ces lieux accueillent des Français particulièrement sensibles à la chaleur».
Marine Tondelier, secrétaire nationale des Ecologistes, a ironiquement répondu: «La France subit une canicule historique et le programme écologique de Marine Le Pen est d’acheter des climatiseurs». Mise sous pression, elle a été obligée de compléter: «Les Écologistes sont évidemment pour que les hôpitaux, les écoles et les EHPAD soient climatisés, pour le personnel comme pour le public. Nous savons cependant que la climatisation ne suffira pas, et qu’il faut impérativement avancer sur la végétalisation des villes et l’isolation thermique des logements».
Certains spécialistes de santé publique ont informé qu’imposer la climatisation à des personnes sensibles (personnes âgées, enfants…) régulièrement sur des périodes de plusieurs heures pouvait avoir des conséquences délétères sur leur santé. Cependant, s’il ne s’agit que de périodes de quelques jours par an, le risque est limité.
Le mensuel Santé Magazine pointe les avantages et les inconvénients de la climatisation. Au rang des bénéfices: «La climatisation réduit la fatigue et la déshydratation provoquées par la canicule. Elle nous permet aussi de mieux dormir et réduit les risques cardiovasculaires. Certains systèmes sont en outre équipés de filtres à particules qui retiennent différents polluants et microbes». Au niveau des défauts: «Les climatiseurs assèchent les muqueuses, pouvant provoquer des maladies comme le rhume et les conjonctivites. L’air froid dirigé sur les épaules peut entraîner des douleurs dans le cou et générer des maux de tête. Il y a aussi le risque des chocs thermiques: il est recommandé de ne pas descendre la climatisation sous les 26 degrés. Enfin, la climatisation peut diffuser des bactéries et des agents infectieux, il faut donc bien l’entretenir».
La climatisation est devenu un marqueur politique comme un autre, entre une droite entreprenante, ambitieuse et patriote et une gauche écologiste, déconstruite et déphasée. les Verts dénoncent le coût en énergie d’une démocratisation de l’air conditionné. Sans doute à raison. Néanmoins, ils sont en partie responsables de l’abandon de la filière nucléaire par la France, qui garantit pourtant une énergie plus propre et bon marché. Le RN, de son côté, se positionne comme défenseur des moins aisés et des classes populaires, souhaitant ainsi empiéter sur l’électorat traditionnel de la gauche. C’est la stratégie mise en place par Marine le Pen depuis qu’elle a repris la tête du parti en 2011. Avec un certain succès, visiblement, puisque la gauche réagit avec nervosité.
Consolidation de l’islamogauchisme
Néanmoins, les classes populaires «à l’ancienne» ne constituent plus le cœur de cible électoral des socialistes et autres communistes. De récentes études décrivent le vote grandissant des jeunes femmes en faveur des partis du Nouveau Front Populaire. Comme le relève le Figaro, «32% des jeunes sondées de 18 à 24 ans seraient enclines à voter pour le candidat traditionnel de La France Insoumise, Jean-Luc Mélenchon, à la prochaine présidentielle en 2027», alors qu’il plafonne pour l’instant à 14% dans les sondages. Les hommes du même âge ne sont «que» 24% à envisager ce vote.
Comment expliquer ce succès de la gauche radicale auprès des jeunes, en particulier auprès des jeunes femmes? Rhétorique égalitaire, convergence des luttes (féminisme, écologisme, homosexualisme, antiracisme), défiance envers le «patriarcat occidental blanc, chrétien et hétérosexuel», Grand Remplacement visible en particulier chez les nouvelles générations… La présence des thématiques progressistes à l’école et dans les universités pourrait aussi être un facteur aggravant: les filles sont plus nombreuses à étudier et selon certains chercheurs, elles seraient plus sensibles aux discours progressistes.
En plus de ça, la gauche radicale oriente de plus en plus son discours vers les milieux immigrés. Elle leur explique qu’ils sont victimes de «racisme systémique» de la part de l’Etat français, en particulier de la police. Elle leur explique qu’il n’y a pas d’identité française, sauf à limiter cette identité à la générosité du système social. Elle leur raconte qu’Israël est un Etat criminel et que la France a commis un génocide en Algérie. Résultat: 70% des musulmans à l’élection présidentielle de 2022 ont voté pour Jean-Luc Mélenchon.
Ce même Jean-Luc Mélenchon qui a radicalement changé sur la laïcité. Il y a encore quelques années, il s’opposait à l’emploi du terme «islamophobie» et déclarait que le voile était «un signe de soumission». Désormais, il défend le port du voile, même par de petites filles, ce que Mathilde Panot, présidente du groupe LFI à l’Assemblée Nationale, compare au baptême chrétien. Enfin, il a assimilé Rima Hassan, l’eurodéputée militante pro-palestinienne qui se soucie davantage des terroristes du Hamas que de ses propres concitoyens, à Victor Hugo avant de lancer: «Jeunes femmes, jeunes filles, essayez toutes, quand vous serez grandes, d’être Rima Hassan!». La boucle est bouclée.
Conflit migratoire entre l’Allemagne et la Pologne
Pendant que la France se querelle sur la climatisation, la Pologne fait face à une nouvelle crise migratoire, cette fois provoquée par l’Allemagne, qui transfère vers l’est les immigrés illégaux qu’elle refuse désormais d’accueillir chez elle (après le fameux Wir schaffen das d’Angela Merkel). Le durcissement de la politique allemande par Friedrich Merz doit se faire sur le dos de la Pologne de Donald Tusk. Varsovie sert ainsi volontairement de marchepied à un chancelier allemand en quête de popularité et de reconnaissance aux yeux de Donald Trump.
En réponse à cela, les citoyens polonais se sont organisés et patrouillent devant les points de passage frontaliers, dans le but d’empêcher les clandestins de pénétrer sur le sol de leur pays. Ici, pourtant, les services polonais accueillent les migrants et les répartissent dans des centres dédiés. Combien seront expulsés? Nul ne le sait. Les politiciens centristes de la coalition gouvernementale s’en prennent davantage aux simples citoyens souhaitant défendre leur pays qu’aux illégaux, surtout après une série d’agressions commises par des immigrés. «S’ils veulent tant défendre la Pologne, qu’ils s’engagent comme gardes-frontières», peut-on entendre de la bouche des représentants du gouvernement. Gardes-frontières qui ont néanmoins reçu l’ordre de ne pas repousser les migrants…
S’étant aperçu que contrairement aux peuples d’Europe de l’ouest, les Polonais sont encore dotés d’un instinct de survie et d’une conscience nationale forte, et qu’il faudra encore du travail avant d’en faire de dociles et manipulables Européens déconstruits et multiculturels, Donald Tusk a décidé de réinstaurer temporairement les contrôles à la frontière entre l’Allemagne et la Pologne. Cela n’a pas à être tabou, d’autres pays ont déjà pris cette mesure, comme l’Autriche ou… l’Allemagne, en 2024! Est-ce suffisant? Sans doute pas et l’objectif est avant tout politique: tenter de court-circuiter une vague anti-immigrationniste qui renverserait son gouvernement de centre-gauche.
A grande échelle, les conséquences du laisser-aller en matière d’immigration peuvent être dramatiques. C’est déjà le cas en France. Si les tendances migratoires et démographiques ne sont pas inversées, d’ici 2050 la majorité des naissances en France seront d’origine extra-européenne. Actuellement, déjà 25% sont originaires des pays africains et arabo-musulmans. Les Polonais ne peuvent ignorer ce sujet. S’ils ont encore un peu de marge ethnoculturelle, ils ne doivent pas oublier qu’ils font partie de l’Union européenne et de l’OTAN au même titre que les Français. Ce qui se passe en France finira par toucher la Pologne à un moment ou à un autre, car nos destins sont liés. Les moqueries et le mépris entre nous n’ont donc plus leur place.
Réflexions na niedzielę
Czy należy klimatyzować Francję?
Nadeszły ciepłe dni lata. Upalne dni. W Paryżu termometr wskazywał aż 38 stopni, a w Warszawie 36. Francja ogłosiła nawet pomarańczowy i czerwony alarm, aby uniknąć tragedii z 2003 roku, kiedy zmarło 15 000 osób. W tym kontekście odbyła się interesująca debata, która przez kilka dni trzymała media w napięciu i wywołała burzę polityczną: „Czy należy klimatyzować Francję?”.
W grę wchodzi kilka czynników; niektóre z nich są ze sobą powiązane, inne są niezależne, co sprawia, że kwestia ta jest trudna do rozstrzygnięcia. Przede wszystkim kilka faktów: tak, regularnie doświadczamy okresów upałów, i tak, we Francji klimatyzacja jest mało rozpowszechniona. Dwie trzecie lokali biurowych, połowa środków transportu, sklepów i restauracji, 25 proc. gospodarstw domowych, 17 proc. środków transportu i 7 proc. szkół posiada urządzenia klimatyzacyjne.
Marine Le Pen opublikowała na swoim koncie na X (Twitterze) wiadomość, w której wezwała do wdrożenia „wielkiego planu wyposażenia w klimatyzację”: „Podczas gdy fale upałów będą niestety regularne, służby publiczne nie są w stanie funkcjonować z powodu braku klimatyzacji – w przeciwieństwie do dziesiątek krajów na świecie. Szpitale, szkoły, domy starości, transport publiczny itp. nie są wyposażone w klimatyzację, mimo że są to miejsca, w których przebywają Francuzi szczególnie wrażliwi na upały”.
Marine Tondelier, sekretarz krajowa partii Zieloni, ironicznie odpowiedziała: „Francja doświadcza historycznej fali upałów, a program ekologiczny Marine Le Pen polega na zakupie klimatyzatorów”. Pod presją musiała dodać: „Ekologowie oczywiście opowiadają się za klimatyzacją szpitali, szkół i domów opieki, zarówno dla personelu, jak i dla społeczeństwa. Wiemy jednak, że klimatyzacja nie wystarczy i że konieczne jest podjęcie działań w zakresie zazieleniania miast i izolacji termicznej budynków mieszkalnych”.
Niektórzy specjaliści ds. zdrowia publicznego poinformowali, że regularne narażanie osób wrażliwych (osób starszych, dzieci) na działanie klimatyzacji przez kilka godzin dziennie może mieć szkodliwy wpływ na ich zdrowie. Jednak jeśli dotyczy to tylko kilku dni w roku, ryzyko jest ograniczone.
Miesięcznik „Santé Magazine” wskazuje zalety i wady klimatyzacji. Wśród korzyści wymienia: „Klimatyzacja zmniejsza zmęczenie i odwodnienie spowodowane upałami. Pozwala nam również lepiej spać i zmniejsza ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. Niektóre systemy są ponadto wyposażone w filtry cząstek stałych, które zatrzymują różne zanieczyszczenia i mikroby”. Wady: „Klimatyzatory wysuszają błony śluzowe, co może powodować choroby, takie jak przeziębienie i zapalenie spojówek. Zimne powietrze skierowane na ramiona może powodować bóle szyi i wywoływać bóle głowy. Istnieje również ryzyko szoków termicznych; zaleca się, aby nie obniżać temperatury klimatyzacji poniżej 26 stopni. Wreszcie, klimatyzacja może rozprzestrzeniać bakterie i czynniki zakaźne, dlatego należy ją odpowiednio konserwować”.
Klimatyzacja stała się kolejnym czynnikiem politycznym, oddzielającym przedsiębiorczą, ambitną i patriotyczną prawicę od ekologicznej, zdekonstruowanej i oderwanej od rzeczywistości lewicy. Zieloni potępiają koszty energetyczne związane z upowszechnieniem klimatyzacji. Bez wątpienia mają rację. Niemniej jednak są oni częściowo odpowiedzialni za rezygnację Francji z energii jądrowej, która gwarantuje czystszą i tańszą energię. Z kolei prawicowy RN pozycjonuje się jako obrońca mniej zamożnych i klas ludowych, chcąc w ten sposób przejąć tradycyjny elektorat lewicy. Jest to strategia wprowadzona przez Marine Le Pen od czasu, gdy przejęła ona przywództwo partii w 2011 roku. Najwyraźniej z pewnym sukcesem, ponieważ lewica reaguje nerwowo.
Konsolidacja islamolewicy
Niemniej jednak „tradycyjne” klasy ludowe nie stanowią już głównej grupy wyborców socjalistów. Najnowsze badania wskazują na rosnącą popularność partii Nowego Frontu Ludowego wśród młodych kobiet. Jak zauważa „Le Figaro”, „32 proc. ankietowanych młodych kobiet w wieku od 18 do 24 lat byłoby skłonnych głosować na Jean-Luca Mélenchona, kandydata La France Insoumise w następnych wyborach prezydenckich w 2027 r.”, podczas gdy obecnie jego poparcie w sondażach wynosi 14 proc. Wśród mężczyzn w tym samym wieku „tylko” 24 proc. rozważa oddanie głosu na tę partię.
Jak wyjaśnić sukces radykalnej lewicy wśród młodych ludzi, a zwłaszcza wśród młodych kobiet? Retoryka egalitaryzmu, narracja o „zbieżności walk” (feminizm, ekologia, homoseksualizm, antyrasizm jednocześnie), reżyserowany bunt wobec „zachodniego, białego, chrześcijańskiego i heteroseksualnego patriarchatu”, Wielka Wymiana ludności, widoczna szczególnie wśród nowych pokoleń… Obecność postępowych tematów w szkołach i na uniwersytetach może być również czynnikiem pogarszającym sytuację: studiuje więcej kobiet niż mężczyzn i według niektórych badaczy kobiety są bardziej wrażliwe na postępowe dyskursy.
Ponadto radykalna lewica coraz bardziej kieruje swój przekaz do środowisk imigranckich. Wyjaśnia imigrantom, że są ofiarami „systemowego rasizmu” ze strony państwa francuskiego, a zwłaszcza policji. Że nie ma tożsamości francuskiej, chyba że ograniczy się ją do hojności systemu socjalnego. Mówi im, że Izrael jest państwem zbrodniczym, a Francja dopuściła się ludobójstwa w Algierii. W rezultacie 70 proc. muzułmanów w wyborach prezydenckich w 2022 r. głosowało na Jean-Luca Mélenchona.
Ten sam Jean-Luc Mélenchon, który radykalnie zmienił swoje stanowisko w sprawie sekularyzmu, jeszcze kilka lat temu sprzeciwiał się używaniu terminu „islamofobia” i twierdził, że chusta islamska jest „znakiem uległości”. Obecnie broni noszenia chust nawet przez małe dziewczynki, co Mathilde Panot, przewodnicząca grupy LFI w Zgromadzeniu Narodowym, porównuje do chrztu chrześcijańskiego. Wreszcie porównał Rimę Hassan, europosłankę i działaczkę propalestyńską, która bardziej troszczy się o terrorystów z Hamasu niż o swoich francuskich współobywateli, do Victora Hugo, po czym dodał: „Młode kobiety, dziewczęta, kiedy dorośniecie, starajcie się wszystkie być jak Rima Hassan!”. Koło się zamknęło.
Konflikt migracyjny między Niemcami a Polską
Podczas gdy Francja spiera się o klimatyzację, Polska stoi w obliczu nowego kryzysu migracyjnego, tym razem wywołanego przez Niemcy, które przenoszą na wschód nielegalnych imigrantów, których nie chcą już przyjmować u siebie (po słynnym „Wir schaffen das” Angeli Merkel). Zaostrzenie niemieckiej polityki przez Friedricha Merza ma odbywać się kosztem Polski Donalda Tuska. Warszawa służy więc dobrowolnie jako odskocznia dla niemieckiego kanclerza, który pragnie zdobyć popularność i uznanie w oczach Donalda Trumpa.
W odpowiedzi na to polscy obywatele zorganizowali się i patrolują przejścia graniczne, aby uniemożliwić nielegalnym imigrantom przedostanie się na terytorium kraju. Tutaj jednak polskie służby przyjmują migrantów i rozdzielają ich do specjalnych ośrodków. Ilu z nich zostanie wydalonych? Nikt tego nie wie. Politycy centrowi z koalicji rządowej atakują bardziej zwykłych obywateli, którzy chcą bronić swojego kraju, niż nielegalnych imigrantów, zwłaszcza po serii napaści ze strony imigrantów. „Jeśli tak bardzo chcą bronić Polski, niech zgłoszą się do Straży Granicznej” – słyszy się z ust przedstawicieli rządu. Straż Graniczna otrzymała jednak rozkaz, aby nie odprawiać migrantów.
Zauważywszy, że w przeciwieństwie do narodów Europy Zachodniej Polacy nadal posiadają instynkt przetrwania i silną świadomość narodową, a także że potrzeba jeszcze wiele pracy, aby uczynić z nich posłusznych i podatnych na manipulacje Europejczyków, zdekonstruowanych i wielokulturowych, Donald Tusk postanowił tymczasowo przywrócić kontrole na granicy między Niemcami a Polską. Nie musi to być temat tabu, inne kraje już podjęły takie działania, na przykład Austria czy… Niemcy w 2024 roku! Czy to wystarczy? Zapewne nie, a cel jest przede wszystkim polityczny: próba powstrzymania fali antyimigracyjnej, która mogłaby doprowadzić do upadku centrolewicowego rządu.
W dłuższej perspektywie konsekwencje liberalnej polityki imigracyjnej mogą być dramatyczne. Tak jest już we Francji. Jeśli trendy migracyjne i demograficzne nie ulegną odwróceniu, w 2050 r. większość urodzonych we Francji dzieci będzie pochodzenia pozaeuropejskiego. Obecnie już 25 proc. z nich pochodzi z krajów afrykańskich i arabsko-muzułmańskich. Polacy nie mogą ignorować tej kwestii. Mają jeszcze trochę marginesu etnokulturowego, ale nie powinni zapominać, że są częścią Unii Europejskiej i NATO, tak samo jak Francuzi. To, co dzieje się we Francji, w końcu dotrze do Polski, ponieważ nasze losy są ze sobą powiązane. Nie ma więc miejsca na drwiny i pogardę między nami.
Nathaniel Garstecka
