Messier 42
Fot. ESA/Hubble, NASA, and T. Megeath

Teleskop Hubble’a uchwycił protogwiazdy w Messier 42

Naukowcy za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble’a zobrazowali protogwiazdy znajdujące się w Wielkiej Mgławicy w Orionie (Messier 42).

Jak tłumaczą naukowcy z NASA, obraz z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a uchwycił zapylone zakamarki najbliższego Ziemi masywnego regionu gwiazdotwórczego, Wielkiej Mgławicy w Orionie (Messier 42). Odległa o zaledwie 1500 lat świetlnych, jest widoczna nieuzbrojonym okiem poniżej trzech gwiazd tworzących „pas” w gwiazdozbiorze Oriona. Mgławica jest domem dla setek nowo narodzonych gwiazd, w tym obiektów przedstawionych na zdjęciu – protogwiazd HOPS 150 i HOPS 153.

Fot. ESA/Hubble, NASA, and T. Megeath

Nazwa tych protogwiazd pochodzi od badania Herschel Orion Protostar Survey, przeprowadzonego przez należące do ESA Kosmiczne Obserwatorium Herschela. Obiekt widoczny w prawym górnym rogu zdjęcia to HOPS 150 – jest to układ podwójny, w którym dwie młode protogwiazdy krążą wokół siebie. Każda z gwiazd posiada niewielki pyłowy dysk materii, który ją otacza. Zbierają one materię ze swoich dysków pyłowych, rozrastając się w trakcie tego procesu.

Ciemna linia przecinająca jasny blask tych protogwiazd to obłok gazu i pyłu opadający na parę. Jest ona ponad 2 tysiące razy szersza niż odległość między Ziemią a Słońcem. Na podstawie ilości światła podczerwonego emitowanego przez HOPS 150 w porównaniu z innymi długościami fal, które emituje, protogwiazdy, zdaniem astronomów, są w połowie drogi do stania się dojrzałymi gwiazdami.

Po lewej stronie obrazu znajduje się wąski, kolorowy strumień zwany dżetem. Pochodzi on z pobliskiej protogwiazdy HOPS 153, która znajduje się poza kadrem. Jest ona znacznie młodsza od swojej sąsiadki. Ten gwiezdny obiekt jest wciąż głęboko osadzony w swojej mgławicy, z której się narodziła i otoczony chmurą zimnego, gęstego gazu. Podczas gdy Hubble nie może zajrzeć w głąb tego gazu, aby zobaczyć protogwiazdę, dżet emitowany przez nią jest wyraźnie widoczny, gdy zagłębia się w otaczający gaz i pył Messier 42.

Przejście od ciasno owiniętej protogwiazdy do w pełni wyewoluowanej gwiazdy niezwykle silnie wpłynie na otoczenie HOPS 153. Gdy gaz opada na protogwiazdę, jego strumienie wyrzucają materiał i energię w przestrzeń międzygwiazdową, tworząc bąbelki i podgrzewając gaz. Poprzez to podgrzewanie, HOPS 153 może regulować powstawanie nowych gwiazd w swoim sąsiedztwie w Messier 42, a nawet spowalniać swój własny wzrost.

Kosmiczny Teleskop Hubble’a, został wystrzelony na niską orbitę okołoziemską w 1990 roku i od tej pory pomaga naukowcom lepiej poznawać Wszechświat. Nie był on pierwszym teleskopem kosmicznym, ale jest jednym z największych i najbardziej wszechstronnych, przez co jest jednym najważniejszych narzędzi badawczych w historii ludzkości. Teleskop Hubble’a został nazwany na cześć astronoma Edwina Hubble’a. Space Telescope Science Institute (STScI) wybiera cele Hubble’a i przetwarza uzyskane dane, podczas gdy Goddard Space Flight Center (GSFC) kontroluje sam statek kosmiczny.

Emil Gołoś

SUBSKRYBUJ „GAZETĘ NA NIEDZIELĘ” Oferta ograniczona: subskrypcja bezpłatna do 30.04.2025.

Strona wykorzystuje pliki cookie w celach użytkowych oraz do monitorowania ruchu. Przeczytaj regulamin serwisu.

Zgadzam się