Uczenie maszynowe pomaga lepiej zrozumieć, jak wyglądała ewolucja europejskiej myśli astronomicznej w XVI wieku

Naukowcy wykorzystali aplikacje uczenia maszynowego, aby dowiedzieć się więcej o tym jak wyglądała historia i ewolucja europejskiej myśli astronomicznej w XVI wieku.

W swoim badaniu, naukowcy z BIFOLD–Berlin Institute for the Foundations of Learning and Data, opublikowanym w czasopiśmie Science Advances, przeszkolili aplikacje do uczenia maszynowego, aby przeanalizować odręczne teksty, schematy, wykresy i inne dane z podręczników z tego okresu.

W ciągu ostatnich kilku dekad naukowcy z wielu dziedzin zrozumieli, że niewiele jest osób, które wpadły na prawdziwie nowatorski pomysł. Z pewnością dotyczy to osiągnięć naukowych, w tym tych dokonanych w dziedzinach takich jak astronomia.

W nowym badaniu naukowcy zauważyli, że oprócz Galileusza, Johannesa Keplera i Mikołaja Kopernika, było wielu naukowców, którzy przyczynili się do ewolucji myśli astronomicznej w XV i XVI-wiecznej Europie, a wraz z nią do edukacji wczesnych adeptów w tej dziedzinie.

Badacze odkryli, że wiele z takich osób tworzyło teksty, aby uchwycić swoje pomysły i / lub przedstawić je innym, zarówno badawczo, jak i jako podręcznik. Naukowcy zebrali ponad 300 tego typu tekstów w ramach badania mającego na celu lepsze zrozumienie ewolucji astronomii. Wiedzieli jednak, że analiza tych danych zajęłaby zbyt dużo czasu dla niewielkiego zespołu składającego się z ludzi, więc zwrócili się do uczenia maszynowego.

Naukowcy przeszkolili aplikację uczenia maszynowego na 76 tysiącach stron z podręczników, które zawierały tabele, obrazy, znaki i tekst. Opracowali kilka sposobów na to, by model zrozumiał, co powinien pobrać (na przykład liczby w przeciwieństwie do tekstu), a następnie co zrobić z tymi informacjami.

Po przetworzeniu wszystkich danych badacze wykorzystali aplikację w do analizy informacji, aby wyszukać trendy, z których jednym był ogromny wpływ rozwoju matematyki na astronomię. Opisują oni ten proces jako matematyzację dziedziny, której częścią była standaryzacja wzorów używanych do obliczania pozycji gwiazd, zmiany w określonych strefach klimatycznych i sposoby dzielenia się tym, czego uczono się na całym kontynencie. Dzięki temu mogli zrozumieć, jak wyglądała ewolucja europejskiej myśli astronomicznej w XVI wieku.

Emil Gołoś