Zaskakujące odkrycie z Sycylii. Ruiny okazałej rzymskiej willi
W trakcie badań archeologicznych realizowanych na terenie gminy Vizzini w prowincji Katania, która znajduje się na Sycylii w południowych Włoszech, naukowcy odkopali ruiny okazałej rzymskiej willi z mozaikową podłogą. Jak wykazało przeprowadzone przez badaczy datowanie budowla ta pochodzi z okresu od II do IV wieku n.e. Dalsze prace w tym miejscu ujawniły natomiast, że nie jest to jedyna starożytna struktura jaka była ukryta pod ziemią, gdyż naukowcy zidentyfikowali inne konstrukcje, które stanowią dowód na to, iż w miejscu tym istniała zaginiona rzymska osada.
Ruiny okazałej rzymskiej willi
Archeolodzy z Uniwersytetu w Getyndze już od ponad 20 lat badają w jaki sposób żyli mieszkańcy starożytnej Sycylii. Jednym z elementów historii tej społeczności, który szczególnie przykuwa uwagę badaczy jest to jak rozbudowane były kontakty handlowe Sycylii w antyku. Niedawno w trakcie wykopalisk naukowcy dokonali znaczącego odkrycia: odkryli ruiny rzymskiej willi i wioski, która zajmowała powierzchnię około 15 hektarów. Od 2022 r. na czele zespołu specjalistów z Uniwersytetu w Getyndze stoi prof. Johannes Bergemann z Instytutu Archeologicznego tej placówki naukowej.
Ostatni sezon wykopalisk w prowincji Katania na Sycylii rozpoczął się od wyznaczenia potencjalnych starożytnych stanowisk archeologicznych w gminie Vizzini. W 2023 r. po przeprowadzeniu wstępnych badań powierzchniowych naukowcy przeszli do etapu badań geofizycznych. Za ich sprawą wykryto lokalne anomalie w polu geomagnetycznym oraz stworzono szczegółowy obraz terenu pod powierzchnią gminy, dzięki czemu archeolodzy nie musieli prowadzić bezpośrednich wykopalisk, aby zidentyfikować miejsca w których mogą kryć się cenne skarby sprzed wieków – tę część pracy wykonała za nich nowoczesna technologia, informuje portal „Arkeonews„.
Wykonane pomiary geofizyczne doprowadziły zespół badawczy do pozostałości starożytnych budynków, które niedawno zostały odkopane. Ruiny pierwszej zidentyfikowanej struktury znajdowały się na działce zajmującej powierzchnię 30 x 13 metrów. Pomimo wykopalisk część konstrukcji wciąż znajduje się pod powierzchnią ziemi. Wewnątrz ruin zabytku archeolodzy natrafili na imponującą salę, która zajmowała powierzchnię prawie 100 metrów kwadratowych. Podłoga tego pomieszczenia była ozdobiona mozaikami. Jak poinformowali badacze niestety znaczna część mozaiki nie zachowała się w zadowalającym stopniu, gdyż zostały zniszczone w wyniku orania pola pod jakim były ukryte.
Zgodnie z wykonanymi pomiarami geofizycznymi, w pobliżu odkrytego zabytku znajdowały się inne podobne budowle. Jak wykazały badania archeologiczne między II a VI wiekiem n.e. mieszkańcy tego miejsca żyli na wysokim poziomie. Starożytni Sycylijczycy wznosili kolumny z cegieł o zaokrąglonym kształcie, pokrywali je stiukiem (szlachetny tynk złożony z mieszaniny gipsu, wapnia i drobnego piasku, który był wykorzystywany w sztukaterii) oraz malowani zapełniając je rozmaitymi zdobieniami – prawdopodobnie w taki sposób jak można to podziwiać wciąż w zniszczonych przez Wezuwiusza Pompejach.
Prof. Johannes Bergemann stwierdził, że kierowana przez niego grupa archeologów odkryła także pozostałości fontann, które charakteryzowały wykonane z marmuru oczka. Badacze odkopali także luksusową rzymską ceramikę znaną jako Terra Sigillata. Bezpośrednie prace archeologiczne prowadzone przez ekspertów potwierdziły, iż na terenie gminy Vizzini znajdowała się niegdyś rzymska wioska. Zajmowała ona powierzchnie 15 hektarów.
W epoce rzymskiej duże osady wiejskie, wille (czyli wiejskie domy bogatych rzymskich obywateli), latyfundia (te rzymskie zakłady produkcji rolnej przynosiły znaczące plony) przyćmiły dotychczas dominujące w gospodarce Sycylii greckie miasta-państwa. Dalekosiężny handel zbożem miał ogromne znaczenie w Imperium Rzymskim. Zespół archeologów po raz pierwszy zaprezentował swoje odkrycia 16 października 2024 roku w ratuszu w miejscowości Vizzini. Na Uniwersytecie w Getyndze prof. Johannes Bergemann wraz z innymi członkami zespołu badawczego przedstawi wyniki swoich prac 3 lutego 2025 roku w ramach publicznej serii wykładów archeologicznych.
Marcin Jarzębski