Astronomowie zbadali pulsara PSR J0024-7204O
Za pomocą radioteleskopu MeerKAT naukowcy zaobserwowali zaćmienia w emisji radiowej pulsara znanego jako PSR J0024-7204O. Może to pomóc lepiej zrozumieć naturę i zachowanie tego obiektu.
Jak tłumaczą badacze, najszybciej rotujące pulsary, te z okresami rotacji poniżej 30 milisekund, znane są jako pulsary milisekundowe (MSP). Naukowcy zakładają, że powstają one w układach podwójnych, gdy początkowo bardziej masywny składnik zamienia się w gwiazdę neutronową, która jest następnie rozpędzana w wyniku akrecji materii z gwiazdy wtórnej.
Klasa ekstremalnych pulsarów podwójnych z częściowo zdegenerowanymi gwiazdami towarzyszącymi nazywana jest „pulsarami pająkami”. Obiekty te są dalej klasyfikowane jako „black widow”, jeśli towarzysz ma wyjątkowo niską masę (mniejszą niż 0,1 masy Słońca), podczas gdy są one nazywane „redback”, jeśli gwiazda wtórna jest cięższa.
PSR J0024-7204O (47 Tuc O), to pulsar milisekundowy typu „black widow” znajdujący się w gromadzie kulistej 47 Tucanae, z okresem obrotu wynoszącym 2,64 milisekundy. Jest to układ podwójny o okresie orbitalnym wynoszącym 3,26 godziny i minimalnej masie towarzysza wynoszącej około 0,025 masy Słońca.
Poprzednie obserwacje PSR J0024-7204O wykryły zaćmienia jego pulsacji radiowych. Astronomowie z Cagliari Observatory we Włoszech, pod kierownictwem Federico, wykorzystali MeerKAT do zbadania właściwości tych niezwykłych zdarzeń.
„Obserwowaliśmy zaćmiewający pulsar typu black widow – 47 Tuc O za pomocą radioteleskopu MeerKAT w paśmie UHF (544-1,088 MHz) przez 17 godzin, obejmując 5 pełnych zaćmień. Dzięki tej obserwacji byliśmy w stanie szczegółowo określić ich właściwości” – napisali naukowcy w artykule.
Naukowcy zauważyli, że czas trwania zaćmień pulsara jest podobny do czasu trwania tego typu zdarzeń w przypadku innych tej klasy obiektów typu „black widow”. Zdaniem astronomów, maksymalne przekroczenie miary dyspersji (zależność współczynnika załamania światła od częstotliwości jego fali. Jednym ze skutków dyspersji jest to, że wiązki światła o różnych barwach – długościach fal – padające na granicę ośrodków pod kątem innym od zera, załamują się pod różnymi kątami) jest porównywalne z innymi pulsarami zaćmieniowymi, które obserwowano w podobnym zakresie częstotliwości.
Emil Gołoś
