Wiemy, że poprzedni rząd chętnie wtrącał ludzi do więzienia za cichą modlitwę przed klinikami pro-life. Wiemy, że lubił nękać ojców wielodzietnych rodzin – bardzo często ojców katolickich – za udział w działaniach ruchów antyaborcyjnych.

Powód, dla którego pojechałam w kwietniu 2005 r na pogrzeb papieża Jana Pawła II jest niezrozumiały dla dzisiejszych 20-latków.

Trwająca kampania prezydencka w Polsce pokazuje, że obaj najważniejsi kandydaci na najważniejszy urząd w państwie to drugoligowcy.

Trwa intensywna debata na temat natury i hierarchii zagrożeń dla naszych krajów i naszej cywilizacji. Trzy główne zagrożenia są ze sobą powiązane i wymagają jednoczesnej reakcji.

Europejczycy mogą gadać w nieskończoność. Ich wrogowie wolą działać.

Po dwudziestu latach od wejścia do UE Polska w pierwszej połowie roku 2025 sprawować będzie po raz drugi unijną rotacyjną prezydencję. Prezydencja w Radzie UE nie jest wyłaniana w wyborach, sprawuje ją bowiem po kolei każde państwo członkowskie.

Jeśli porządni ludzie odwrócą się od polityki, to wpadnie ona w ręce tych najgorszych, dla których dobro wspólne to puste słowa.

Fatalny stan polskiego sądownictwa i wymiaru sprawiedliwości jest pochodną toczącej się wojny polsko-polskiej, w której politycy, chcąc czy nie chcąc, realizują swoje cele, nakręcając spiralę społecznej nienawiści i grając na podziałach środowiskowych.

Uchwała 162 czyni polski węzeł gordyjski jeszcze bardziej zapętlonym niźli dotychczas, ale i samego Tuska stawia wobec coraz poważniejszego ryzyka odpowiedzialności.