Hubble śledził formowanie się gwiazd w mgławicy NGC 261
Astronomowie za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble’a uchwycili mgławicę NGC 261. Zaobserwowali w niej formujące się gwiazdy.
Jak opisują naukowcy z NASA, NGC 261 na obrazie z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a przybiera kolor rubinowej czerwieni, a w tle widoczne są niezliczone gwiazdy. Mgławica ta, odkryta 5 września 1826 roku przez szkockiego astronoma Jamesa Dunlopa, znajduje się w jednym z najbliższych towarzyszy Drogi Mlecznej, Małym Obłoku Magellana (SMC – galaktyka karłowata, satelita Drogi Mlecznej). Zjonizowany gaz emanujący z tego rozproszonego obszaru wskazuje, że NGC 261 jest zdaniem badaczy mgławicę emisyjną. Jest ona domem dla wielu gwiazd wystarczająco gorących, aby napromieniować otaczający gaz wodorowy, powodując, że obłok emituje różowo-czerwoną poświatę.
Hubble skierował swój wzrok na NGC 261, aby zbadać, jak skutecznie gwiazdy tworzą się w obłokach molekularnych, które są niezwykle gęstymi i zwartymi obszarami gazu i pyłu. Struktury te często składają się z dużych ilości wodoru molekularnego – zimnych obszarów, w których powstaje większość gwiazd. Jednak jak podkreślają naukowcy z NASA – „pomiar tego surowego paliwa gwiazdotwórczego w gwiezdnych żłobkach jest wyzwaniem, ponieważ wodór molekularny nie promieniuje łatwo. Ponieważ jest on trudny do wykrycia, zamiast tego trzeba śledzić inne cząsteczki obecne w obłokach molekularnych”
SMC zawiera bogate w gaz środowisko młodych gwiazd wraz ze śladowymi ilościami tlenku węgla (CO), substancji chemicznej skorelowanej z wodorem i często wykorzystywanej do identyfikacji obecności tego typu struktur. Korzystając z Advanced Camera for Surveys (ACS) i Wide Field Camera 3 (WFC3), Hubble zobrazował te gwiazdy w południowo-zachodniej części SMC, gdzie znajduje się NGC 261.
Połączona moc ACS i WFC3 pozwoliła naukowcom na szczegółowe zbadanie właściwości gwiazdotwórczych mgławicy za pomocą CO w zakresie optycznym i bliskiej podczerwieni. Badania te pomagają astronomom lepiej zrozumieć, w jaki sposób powstają gwiazdy w naszej rodzimej galaktyce i innych bliskich kosmicznych obiektach.
Kosmiczny Teleskop Hubble’a, został wystrzelony na niską orbitę okołoziemską w 1990 roku i od tej pory pomaga naukowcom lepiej poznawać Wszechświat. Nie był on pierwszym teleskopem kosmicznym, ale jest jednym z największych i najbardziej wszechstronnych, przez co jest jednym najważniejszych narzędzi badawczych w historii ludzkości. Teleskop Hubble’a został nazwany na cześć astronoma Edwina Hubble’a. Space Telescope Science Institute (STScI) wybiera cele Hubble’a i przetwarza uzyskane dane, podczas gdy Goddard Space Flight Center (GSFC) kontroluje sam statek kosmiczny.
Emil Gołoś
