Hubble uchwycił gromadę mgławic emisyjnych N11 w Wielkim Obłoku Magellana
Astronomowie za pomocą Teleskopu Hubble’a zobrazowali gromadę mgławic emisyjnych N11. Niezwykła struktura znajduje się w Wielkim Obłoku Magellana.
Jak wskazują naukowcy z NASA, około 160 tysięcy lat świetlnych od Ziemi, w gwiazdozbiorze Złota Ryba, znajduje się tętniący życiem region pełen młodych jak i starych gwiazd. Ta złożona gromada mgławic emisyjnych znana jest jako N11 i została odkryta przez amerykańskiego astronoma i astronautę NASA Karla Gordona Henize’a w 1956 roku.
Należący do NASA Kosmiczny Teleskop Hubble’a dostarczył nowych fotografii gromady w Wielkim Obłoku Magellana (LMC), pobliskiej galaktyce karłowatej krążącej wokół Drogi Mlecznej.
Rozciągające się na około tysiąc lat świetlnych włókna N11, jak opisują badacze, owijają się wokół materii gwiezdnej niczym błyszcząca wata cukrowa. Te niezwykłe obłoki gazu są jonizowane przez rosnącą liczbę młodych i masywnych gwiazd, nadając kompleksowi wiśniowo-różowy kolor, który jest widoczny na obrazie Hubble’a.
W całej N11 z mgiełki wyłaniają się kolosalne wgłębienia. Bąbelki te powstały w wyniku intensywnego formowania się i śmierci gwiazd znajdujących się w poszczególnych mgławicach. Ich gwiezdne wiatry i supernowe wyrzeźbiły otaczający obszar w skorupy gazu i pyłu.
Aktywność gwiazdowa N11 przyciągnęła uwagę wielu astronomów, ponieważ jest to jeden z największych i najbardziej energetycznych regionów w LMC. Aby zbadać rozmieszczenie gwiazd w tej kosmicznej strukturze, naukowcy wykorzystali zaawansowaną kamerę Teleskopu Hubble’a do badań, korzystając z jej czułości i niezwykłej rozdzielczości szerokiego pola.
Gromada zawiera wiele rodzajów gwiazd, które teleskop mógł zbadać, w tym jeden obszar, który przestał tworzyć te obiekty i inny, w którym nadal powstają. Unikalne możliwości Hubble’a pozwoliły astronomom na kompleksowe zbadanie różnorodności struktur w kompleksie N11 i zmapowanie różnic między regionami tam występującymi.
Kosmiczny Teleskop Hubble’a, został wystrzelony na niską orbitę okołoziemską w 1990 roku i od tej pory pomaga naukowcom lepiej poznawać Wszechświat. Nie był on pierwszym teleskopem kosmicznym, ale jest jednym z największych i najbardziej wszechstronnych, przez co jest jednym najważniejszych narzędzi badawczych w historii ludzkości. Teleskop Hubble’a został nazwany na cześć astronoma Edwina Hubble’a. Space Telescope Science Institute (STScI) wybiera cele Hubble’a i przetwarza uzyskane dane, podczas gdy Goddard Space Flight Center (GSFC) kontroluje sam statek kosmiczny.
Emil Gołoś
