Astronomowie odkryli dziesiątki podwójnych białych karłów (DWD)
Naukowcy, za pomocą Intermediate-dispersion Spectrograph and Imaging System (ISIS) na Teleskopie Williama Herschela (WHT) zaobserwowali 34 rzadkie układy podwójne złożone z białych karłów (DWD).
Astronomowie są zainteresowani poszukiwaniem i badaniem układów podwójnych białych karłów (DWD), ponieważ uważają się, że w wyniku ich fuzji powstają nowe białe karły o większej masie. Naukowcy zakładają, że niektóre cięższe tego typu obiekty o w sąsiedztwie Słońca mogą być produktami fuzji.
Do tej pory większość układów podwójnych, w tym DWD, astronomowie wykrywali na podstawie przesunięć dopplerowskich w ich liniach widmowych – dlatego są one nazywane układami podwójnymi spektroskopowymi. Obserwacje pokazują, że w niektórych z nich widoczne są linie widmowe obu gwiazd, które są naprzemiennie podwójne i pojedyncze. Układy te znane są jako układy podwójne z podwójnymi liniami spektroskopowymi (SB2).
Liczba znanych układów białych karłów SB2 o dobrze zmierzonej masie i parametrach orbitalnych jest wciąż stosunkowo niewielka. Znalezienie nowych obiektów tego typu może mieć kluczowe znaczenie dla poszerzenia, przez badaczy, wiedzy na temat podwójnych białych karłów.
Astronomowie z University of Warwick w Wielkiej Brytanii, pod kierownictwem Jamesa Mundaya, zbadali 117 kandydatów na podwójne białe karły za pomocą ISIS, mając nadzieję na potwierdzenie ich natury SB2 DWD. Badanie zostało opublikowane w serwisie arXiv.
„Nasze poszukiwania 117 kandydatów, którzy zostali losowo wybrani z ograniczonej wielkościowo próbki 399, dały 29-procentową skuteczność wykrywania, z 34 systemami wykazującymi sygnaturę podwójnej linii” – twierdzą naukowcy.
Wykryte układy SB2 DWD mają masy od 0,85 do 1,55 masy Słońca i okresy orbitalne od 0,4 do 13,5 dnia. Wszystkie znajdują się w maksymalnej odległości 580 lat świetlnych od Ziemi, a najbliższy z nich w odległości zaledwie 83 lat świetlnych.
Zdaniem astronomów, obserwacje wykazały, że masy gorętszych składników w opisywanych układach podwójnych wahają się od 0,4 do 0,75 masy Słońca, z medianą masy wynoszącą około 0,53 masy naszej gwiazdy. Chłodniejsi towarzysze mają średnią masę około 0,45 masy Słońca.
Naukowcy zauważyli, że najmasywniejsza z wykrytych podwójnych gwiazd karłowatych, oznaczona jako WDJ181058.67+311940.94, przekracza tak zwany limit Chandrasekhara – maksymalną masę stabilnego białego karła, którą przyjmuje się za około 1,4 masy Słońca.
Układ ten, znajdujący się w odległości około 160 lat świetlnych, jak wskazują badacze, może w niedalekiej przyszłości doświadczyć wybuchu supernowej typu Ia lub połączyć się, tworząc ultra-masywnego białego karła.
Emil Gołoś
