Meteoryt Northwest Africa 14250 pomaga poznać skład wczesnego Układu Słonecznego

Naukowcy dowiedzieli się więcej o wczesnym składzie Układu Słonecznego, analizując meteoryt o nazwie Northwest Africa 14250. W badaniu wykorzystali skaningowy mikroskop tunelowy, aby dowiedzieć się więcej o składzie izotopowym wewnątrz próbki.

Jak tłumaczą astronomowie, wcześniejsze badania sugerowały, że Układ Słoneczny rozpoczął się jako nic więcej niż chmura pyłu. Następnie wirowanie jej wirowanie doprowadziło do powstania dysku z centrum, które ostatecznie utworzyło Słońce. Zewnętrzne części dysku ostatecznie uformowały wszystkie planety, księżyce, asteroidy i komety.

Naukowcy uważają, że część tego wczesnego materiału pozostała niezmieniona, orbitując nieopodal planet – ten materiał to obłok Oorta, Jest to hipotetyczny, sferyczny obłok, składający się z pyłu, drobnych okruchów i planetoid obiegających Słońce w odległości od 200 do 200 tysięcy AU (jednostek astronomicznych). Składa się głównie z lodu, skał i zamrożonych gazów (amoniak lub metan). Rozciąga się do około jednej czwartej odległości do Proximy Centauri (gwiazda znajdująca się najbliżej Słońca – około 4.2 lata świetlne) i około tysiąckrotnie dalej niż Pas Kuipera, Zewnętrzne granice Obłoku Oorta wyznaczają granicę wpływu grawitacyjnego Układu Słonecznego.

Gruz z obłoku Oorta, jeśli przypadkiem dotrze do Ziemi, jest postrzegany przez astronomów jako komety. Jeśli skierują się w stronę Ziemi, najczęściej zostają spalone w atmosferze, co utrudnia badanie ich składu. Jednak w ostatnich latach naukowcy odkryli, że czasami takie komety zderzają się z meteorytami i tego typu osady mogą się do nich przylgnąć. Te ciała niebieskiego, jeśli dotrą do powierzchni Ziemi, mogą zostać poddane analizie przez badaczy.

Naukowcy z University of Copenhagen, pod kierownictwem Elishevah van Kooten, przeanalizowali jeden z takich meteorytów o nazwie Northwest Africa 14250. Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie Science Advances. Badacze skupili się na klastach, czyli skupiskach materiałów znalezionych w meteorytach, które nie są oryginalnym materiałem danej kosmicznej skały – są obce i mogą być fragmentami innych ciał niebieskich.

Analizując skład izotopowy klastów za pomocą skaningowego mikroskopu tunelowego, który jest rodzajem mikroskopu z sondą skanującą, umożliwiającą uzyskanie obrazu powierzchni dzięki wykorzystaniu zjawiska tunelowego (zjawisko przejścia cząstki przez barierę potencjału o wysokości większej niż energia cząstki, opisane przez mechanikę kwantową), naukowcy stwierdzili, że są one podobne do klastów znalezionych w innych meteorytach, o których wiadomo, że pochodzą z za orbity Neptuna, oraz do tych zebranych z asteroidy Ryugu.

Takie odkrycia, zdaniem astronomów, wskazują, że pierwotny materiał jest powszechny w Układzie Słonecznym, a także, że dysk protoplanetarny był prawdopodobnie dość jednolity w przeszłości.

Emil Gołoś