Astronomowie badają ewolucję supernowej typu Ia
Korzystając z różnych teleskopów naziemnych, astronomowie przeprowadzili obserwacje pobliskiej supernowej typu Ia znanej jako SN 2020nlb. Badanie to dostarcza ważnych informacji na temat ewolucji tej gwiezdnej eksplozji.
Supernowe typu Ia (SN Ia) występują w układach podwójnych, w których jedna z gwiazd jest białym karłem. Eksplozje gwiazd tego typu są ważne dla badczy, ponieważ oferują istotne wskazówki dotyczące ewolucji gwiazd i galaktyk.
SN 2020nlb została wykryta 25 czerwca 2020 roku za pomocą Asteroid Terrestrial-impact Last Alert System (ATLAS), krótko po jej wybuchu w galaktyce soczewkowatej Messier 85 (w skrócie M85), znajdującej się około 60 milionów lat świetlnych od nas. Obserwacje spektroskopowe SN 2020nlb, rozpoczęte wkrótce po jej wykryciu, potwierdziły, że jest to supernowa typu Ia. Badanie zostało opublikowane w serwisie arXiv.
Astronomowie pod kierownictwem Stevena Williamsa z Uniwersytetu w Turku w Finlandii rozpoczęli monitorowanie SN 2020nlb 16 godzin po jej odkryciu. Obserwacje, prowadzone głównie za pomocą Liverpool Telescope (LT) i Nordic Optical Telescope (NOT), dostarczyły wielu danych na temat właściwości tej supernowej.
Obserwacje fotometryczne i spektroskopowe prowadzone przez naukowców trwały do prawie 600 dni po wybuchu SN 2020nlb. Oszacowano, że supernowa została odkryta zaledwie dwa dni po jej pierwszym rozbłysku.
Widmo SN 2020nlb wykonane trzy dni po pierwszym rozbłysku wykazuje silne cechy pojedynczo zjonizowanych metali. Widmo mgławicowe wykonane 594 dni po maksimum blasku, zdaniem astronomów, sugeruje, że silna linia emisyjna żelaza zniknęła, a równowaga jonizacji wyrzutu spadła.
Jak zaznaczają badacze, najwcześniejsze widma SN 2020nlb przypominały widma maksimum blasku SN 1991bg i podobnych supernowych. Później widmo SN 2020nlb ewoluowało, stając się gorętsze i bardziej podobne do SN 2011fe w miarę jak rozjaśniło się w kierunku maksimum.
Naukowcy twierdzą, że widma mgławicowe SN 2020nlb w porównaniu z innymi widmami mgławicowymi supernowych typu Ia, wskazują na możliwy trend, w którym SN, które były bardziej jasne w szczycie, mają tendencję do wyższej jonizacji w fazie mgławicowej. Może to wskazywać, że SN 2020nlb i podobne supernowe różnią się zasadniczo od większości normalnej populacji SN Ia.
Emil Gołoś
