Astronomowie badają gwiazdę HD 1936

Korzystając z Obserwatorium Ankara University Kreiken (AUKR) w Turcji, astronomowie przeprowadzili obserwacje spektroskopowe w wysokiej rozdzielczości ubogiej w metale gwiazdy znanej jako HD 1936. Badania rzuciły więcej światła na skład chemiczny tego kosmicznego olbrzyma.

Gwiazdy ubogie w metale są rzadkimi obiektami, ponieważ, jak zaznaczają naukowcy, do tej pory odkryto zaledwie kilka tysięcy gwiazd o obfitości żelaza [Fe/H] poniżej -2,0. Odnajdywanie i szczegółowe zbadanie tych obiektów ma ogromne znaczenie dla astronomów, ponieważ mogą one poszerzyć wiedzę na temat ewolucji chemicznej Wszechświata.

HD 1936 (znana również jako HIP 1873) to, jak twierdzą astronomowie, bardzo jasna, uboga w metale gwiazda typu widmowego G5, znajdująca się około tysiąca lat świetlnych od Ziemi, w galaktycznym halo. Szacuje się, że gwiazda ma około 10 miliardów lat i jest co najmniej 10 razy większa od Słońca, a jej masa wynosi najprawdopodobniej od 0,9 do 3,0 mas naszej gwiazdy. Niektóre badania sugerują, że ma ona towarzysza o masie około 18,35 mas Jowisza. Badanie zostało opublikowane w serwisie arXiv.

Chociaż wcześniejsze obserwacje pozwoliły określić parametry atmosferyczne HD 1936, szczegółowe badania chemiczne tej gwiazdy nie zostały jeszcze przeprowadzone. Dlatego też zespół astronomów z Uniwersytetu w Ankarze pod kierownictwem Şeyma Çalışkan postanowił zbadać gwiazdę za pomocą spektrografu Whoppshel zamontowanego na 0,8-m teleskopie Berahitdin Albayrak należącym do AUKR.

Zespołowi udało się uzyskać współczynniki obfitości dla 29 różnych atomów HD 1936. Metaliczność gwiazdy została ustalona na poziomie -1,74, co jest zgodne z wcześniejszymi szacunkami.

Obserwacje wykazały, że HD 1936 nie jest wzbogacona w węgiel i wykazuje współczynniki obfitości pierwiastków lekkich. Zdaniem naukowców, większości obfitości atomów są zgodne z tymi występującymi w gwiazdach polowych ubogich w metale. Stosunek obfitości sodu do żelaza wydaje się być sub-słoneczny, podczas gdy stosunek obfitości aluminium do żelaza okazał się być supersłoneczny.

Jak twierdzą badacze, początkowa obfitość litu dla HD 1936 została zmierzona na około 1,01 dex. Jest to zgodne z tym, co zwykle obserwuje się u gwiazd typu czerwony olbrzym. Wyznaczone stosunki obfitości europu i baru, zdaniem naukowców, sugerują bardzo niewielkie zanieczyszczenie badanej gwiazdy przez proces–s (reakcja jądrowa nukleosyntezy zachodząca przy stosunkowo niskiej gęstości neutronów i średniej temperaturze). Pozwoliło to astronomom sklasyfikować HD 1936 jako gwiazdę umiarkowanie ubogą w metale.

Astronomowie twierdzą, że HD 1936 może być gwiazdą drugiej generacji uformowaną w środowisku wzbogaconym w wiele pierwiastków. Zmierzony stosunek obfitości magnezu do węgla wskazuje na wzbogacenie spowodowane przez więcej niż jedną supernową.

Emil Gołoś