Astronomowie badają pozostałości po supernowej 1E 0102.2-7219
Korzystając z Australia Telescope Compact Array (ATCA) i Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), astronomowie zaobserwowali pozostałość po supernowej znanej jako 1E 0102.2-7219. Badania rzucają więcej światła na właściwości i naturę tego obiektu.
Pozostałości po supernowych (SNR) są rozproszonymi, rozszerzającymi się strukturami powstałymi w wyniku wybuchu gwiazdy. Obserwacje pokazują, że pozostałości supernowych zawierają wyrzuconą materię rozszerzającą się w wyniku eksplozji oraz inną materię międzygwiazdową, która została zmieciona przez przejście fali uderzeniowej z eksplodującej gwiazdy.
Odkryta w 1981 roku 1E 0102.2-7219 (w skrócie E0102) jest młodą pozostałością po supernowej z zapadającym się rdzeniem. Znajduje się ona w Małym Obłoku Magellana (SMC) – galaktyce karłowatej krążącej wokół Drogi Mlecznej. Ma kształt przypominający pierścień z zewnętrzną krawędzią, która porusza się do przodu za falę uderzeniową. Poprzednie obserwacje wykazały, że wiek 1E 0102.2-7219 wynosi 1738 lat, a masa poprzedzającej ją gwiazdy szacowana jest najprawdopodobniej na 32-50 masy Słońca.
Astronomowie pod kierownictwem Ramiego Z.E. Alsaberi z Western Sydney University w Penrith w Australii postanowili zbadać 1E 0102.2-7219 za pomocą ATCA i ALMA, aby uzyskać lepszy wgląd w jej właściwości. Badania zostały opublikowane w czasopiśmie Monthly Notices of the Royal Astronomical Society
Obserwacje potwierdziły, że E0102 wykazuje morfologię pierścienia o średnim promieniu około 20,2 lat świetlnych i strukturę przypominającą most. Obrazy ujawniły również obecność poziomego elementu podobnego do pręta w centralnym obszarze 1E 0102.2-7219.
Obserwacje wykazały, że E0102 wykazuje spolaryzowane regiony w swojej powłoce, a średnia ułamkowa polaryzacja dla tej pozostałości została zmierzona na 7 i 12 proc. odpowiednio dla 5 500 i 9 000 MHz. Dane pozwoliły również astronomom obliczyć natężenie pola magnetycznego w kierunku 1E 0102.2-7219.
Zdaniem badaczy, otoczenie E0102 składa się z obłoku neutralnego wodoru atomowego (HI) skierowanego w stronę pozostałości w zakresie prędkości około 160-180 km/s oraz strukturę podobną do wnęki przy prędkości 163,7-167,6 km/s.
Astronomowie stwierdzili, że właściwości 1E 0102.2-7219 są zgodne z właściwościami typowej młodej pozostałości po supernowej. Dodali, że stosunkowo niska zintegrowana polaryzacja liniowa tej pozostałości wskazuje na wysoki stopień jej zniekształcenia.
Emil Gołoś
