Astronomowie zbadali białego karła TMTS J1718
Naukowcy przeprowadzili obserwacje osobliwego zmiennego pulsującego białego karła znanego jako TMTS J17184064+2524314 (w skrócie J1718). Badania dostarczyły szczegółowych informacji na temat właściwości i zachowania tego obiektu.
Białe karły (white dwarfs – WD) to gwiezdne rdzenie pozostałe po tym, jak gwiazda wyczerpała swoje paliwo jądrowe. Ze względu na silną grawitację ich atmosfery składających się z czystego wodoru lub czystego helu. Jednak niektóre z białych karłów wykazują obecność cięższych pierwiastków.
W pulsujących białych karłach jasność zmienia się z powodu nieradialnych pulsacji fal grawitacyjnych wewnątrz nich. Jeden z podtypów pulsujących WD znany jest jako DAV lub gwiazdy ZZ Ceti – są to białe karły typu widmowego DA, posiadające w swoim widmie jedynie linie absorpcyjne wodoru.
Pierwotnie naukowcy sądzili, że odległy o około 228,5 lat świetlnych TMTS J17184064+2524314 to biały karzeł DA o masie około 0,63 masy Słońca i temperaturze ponad 11 tysięcy stopni Celsjusza. W 2020 roku J1718 został sklasyfikowany jako jeden z wielu nowych ZZ Ceti WD, z głównym okresem pulsacji wynoszącym 731 sekund.
Astronomowie pod kierownictwem Jinchenga Guo z Beijing Planetarium w Chinach przeanalizowali dane uzyskane głównie przez Tsinghua University-Ma Huateng Telescope for Survey (TMTS) i NASA Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS), aby dowiedzieć się więcej o właściwościach tej osobliwej gwiazdy zmiennej. Badanie zostało opublikowane w serwisie arXiv.
Przeprowadzając dokładną analizę, badacze zdołali uzyskać dokładne parametry dla J1718. W sumie zidentyfikowano 10 okresów pulsacji i trzy okresy kombinacji tej zmiennej.
Okres rotacji J1718 został obliczony na około 25,12 godziny. Stwierdzono, że wiek białego karła wynosi około 510 milionów lat, a jego efektywna temperatura jest nieco wyższa niż wcześniej sądzono – na poziomie ponad 11 tysięcy stopni Celsjusza.
Masę J1718 oszacowano na około 0,75 masy Słońca, a zatem gwiazda okazała się bardziej masywna niż wcześniej sugerowano. Badanie wykazało również, że obfitość węgla i tlenu w jądrze J1718 wyniosła odpowiednio około 0,43 i 0,57.
Według astronomów, uzyskane wyniki potwierdzają, że J1718 jest stosunkowo masywną DAV z nieco gęstą atmosferą wodorową.
„Na podstawie wyników można stwierdzić, że J1718 jest stosunkowo masywnym pulsującym WD z nieco gęstą atmosferą wodorową. Ostateczne wyniki są zgodne z parametrami uzyskanymi z dopasowania spektralnego naszego widma” – podsumowują naukowcy.
Emil Gołoś
