Czy Wenus ukrywa w chmurach kwasu siarkowego życie?

Naukowcy odnaleźli dowody na to, że formy życia wykorzystujące kwas siarkowy jako płynny nośnik mogłyby istnieć w niektórych chmurach pokrywających Wenus.

Wcześniejsze badania sugerowały, że jeżeli na Wenus obecne są jakiekolwiek formy życia, to prawdopodobnie nie znajduje się one na powierzchni planety, ponieważ jest tam zbyt gorąco, ale w chmurach, gdzie temperatury są bliższe tym występującym na Ziemi. Jednak potwierdzono również, że chmury pokrywające Wenus nie składają się z wody, ale głównie z kwasu siarkowego.

Kwas siarkowy jest kwasem mineralnym składający się z atomów siarki, tlenu i wodoru – na Ziemi jest bezwonny, bezbarwny i żrący. Naukowcy zauważają jednak, że nie ma dowodów na to, że wszystkie formy życia muszą mieć ten sam rodzaj płynnego nośnika, jaki występuje na Ziemi, czyli wodę, aby funkcjonować. Zespół chemików i naukowców planetarnych z Worcester Polytechnic Institute, Nanoplanet Consulting i MIT próbował dowiedzieć się, czy kwas siarkowy może służyć jako płynny nośnik dla jakiejś formy życia. W tym celu zbadali możliwość zachowania stabilności aminokwasów po zanurzeniu w kwasie siarkowym w temperaturach występujących w chmurach pokrywających Wenus. Badanie zostało opublikowane w serwisie arXiv.

Naukowcy przetestowali 20 biogennych aminokwasów, zawieszając małe próbki w słoikach z kwasem siarkowym na cztery tygodnie w temperaturach obserwowanych w warstwach chmur na Wenus, znajdujących się na wysokości od 48 do 64 kilometrów nad powierzchnią planety. Okazało się, że 19 aminokwasów pozostało niereaktywnych lub zostało zmodyfikowanych chemicznie w sposób umożliwiający istnienie życia.

Badacze sugerują, że gdyby aminokwasy przedostały się do chmur pokrywających Wenus na przykład za pośrednictwem meteoru, mogłyby wchodzić w interakcje z innym materiałem organicznym dostarczonym przez inną kosmiczną skałę, aby zapoczątkować jakąś formę żywego materiału, którego podstawą mógłby być kwas siarkowy. Aminokwasy, jak zauważają naukowcy, są budulcem, z którego powstają białka, co jest niezbędne do życia na Ziemi. Ponadto sugerują, że ich odkrycia poszerzają również zakres możliwych planet podtrzymujących życie w innych częściach Wszechświata.

Emil Gołoś