Jak wygląda galaktyczna ekosfera

Nasza planeta znajduje się w specjalnym miejscu, w którym woda może być płynna na powierzchni świata, zwanym jako ekosfera naszego Słońca. Naukowcy są przekonani, że znajdujemy się również w galaktycznej ekosferze, regionie Drogi Mlecznej, w którym tempo formowania się gwiazd jest odpowiednie do utrzymania życia.

Ziemia narodziła się ze wszystkimi składnikami niezbędnymi do życia, czymś, czego brakuje na większości innych planet. Wodą jako rozpuszczalnikiem. Węglem, z jego zdolnością do tworzenia długich łańcuchów i wiązania się z wieloma innymi atomami, tworzy rusztowanie dla życia. Tlenem, łatwo łączącym się z innymi pierwiastkami, aby zapewnić reakcje łańcuchowe niezbędne do przechowywania i pozyskiwania energii. Oraz wodorem, fosforem i azotem. Niektóre pierwiastki wytwarzają się w sercach gwiazd, inne powstają tylko w bardziej gwałtownych procesach, takich jak supernowe lub zderzenia egzotycznych białych karłów.

To tych wszystkich składowych życia dochodzi, stabilne, długowieczne słońce, wolne od rozbłysków słonecznych, które mogłyby unicestwić wszystko w śmiertelnym promieniowaniu, zapewniając ponad 10 miliardów lat życiodajnego ciepła. Większe gwiazdy płoną zbyt jasno i zbyt szybko, a ich ogromny ciężar grawitacyjny przyspiesza reakcje termojądrowe w ich rdzeniach do szalonego tempa, zmuszając gwiazdy do wypalania się w ciągu zaledwie kilku milionów lat.

Na drugim końcu spektrum znajdują się mniejsze czerwone karły, niektóre mogą istnieć przez 10 bilionów lat. Jednak ze względu na ich mniejsze rozmiary, ich rdzenie termojądrowe znajdują się w niewielkiej odległości od ich powierzchni, a wszelkie zmiany lub wahania energii skutkują potężnymi rozbłyskami, które pochłaniają połowę ich powierzchni i napromieniowują ich systemy planetarne.

Sąsiedztwo Ziemi w galaktyce, na małej odnodze wielkiego ramienia spiralnego Drogi Mlecznej położonej około 25 tysięcy lat świetlnych od centrum, wydaje się być przystosowane do życia, zdaniem astronomów jest to galaktyczna ekosfera – strefa nadająca się do zamieszkania.

Mała odległość od centrum sprawia, że powstające życie musi zmagać się z atakami śmiercionośnego promieniowania pochodzącego z niezliczonych eksplozji gwiazd, będących produktem ubocznym ciasnych warunków panujących w jądrze. Gwiazdy powstają i eksplodują, gromadząc wiele ciężkich pierwiastków potrzebnych do życia. Przez oddziaływania grawitacyjne gwiazdy mogą być setki razy bliżej siebie w jądrze niż w ramionach galaktyk. Ziemia doświadczyła już kilku przypadków wyginięcia, prawdopodobnie wywołanych przez pobliskie supernowe, a w takim środowisku życie po prostu nie miałoby szans. Eksplozje rozerwałyby ochronną warstwę ozonową, wystawiając życie na powierzchni na śmiertelne promieniowanie słoneczne UV, lub po prostu całkowicie rozerwałyby naszą atmosferę.

W dalszych regionach, przy większych promieniach galaktycznych, zadaniem badaczy znajduje się opuszczone pustkowie. Gwiazdy pojawiają na tych obrzeżach, ale są zbyt daleko i zbyt samotne, aby skutecznie rozprzestrzeniać pierwiastki, tworzące mieszankę podtrzymującą życie. Gęstość gwiazd jest po prostu niewystarczająca, by zapewnić odpowiedni poziom składowych życia, co oznacza, że trudno jest nawet zbudować tam planetę. Jak opisują astronomowie na łamach Universe Today, Ziemia znajduje się w idealnym miejscu do utrzymywania życia, jakim jest ekosfera galaktyczna.

Emil Gołoś