Mapa marsjańskiego regionu Oxia Planum stworzona przez ESA
Naukowcy z ESA opracowali niezwykle szczegółową mapę geologiczną Oxia Planum – przyszłego miejsca lądowania łazika Rosalind Franklin na Marsie.
Zdaniem naukowców, dokładne poznanie historii geologicznej tego obszaru pomoże łazikowi w przyszłości lepiej zbadać niegdyś bogaty w wodę teren w poszukiwaniu oznak dawnego życia.
Tworzona przez cztery lata mapa identyfikuje opiera się na charakterystycznych cechach geologicznych, które mogą pomóc w określeniu, w jaki sposób łazik bada obszar, interpretuje otoczenie i próbuje zebrać dowody na istnienie prymitywnego życia. Mapa daje naukowcom przewagę w planowaniu przyszłych badań, zanim Rosalind Franklin wyląduje w Oxia Planum 2030 roku.
Jak tłumaczą astronomowie, Oxia Planum znajduje się w pobliżu marsjańskiego równika i zawiera osady, które mają prawie 4 miliardy lat. W skali geologicznej będzie to najstarsze miejsce lądowania odwiedzone przez łazik na Marsie. Region ten jest bogaty w minerały powstałe w obecności wody. Skały te są idealne do przechowywania dowodów na istnienie wczesnych form życia. To sprawia, że jest to doskonałe miejsce do poszukiwania wskazówek, czy na czerwonej planecie istniało kiedyś życie.
Naukowcy prowadzący misję Rosalind Franklin przeprowadzili internetowy program szkoleniowy dla około 80 ochotników w celu mapowania wybranego miejsca lądowania łazika. Praca została podzielona na 134 obszary o powierzchni jednego kilometra kwadratowego, aby zespół mógł w pełni pokryć szacowany obszar przyszłej eksploracji.
Naukowcy korzystali z systemu internetowego, który umożliwił równoległą pracę nad mapą. Oprogramowanie zostało dostarczone przez Jet Propulsion Laboratory NASA i skonfigurowane w ESA.
Dane pochodziły z Color and Stereo Surface Imaging System (CaSSIS) obecnego na pokładzie ExoMars Trace Gas Orbiter i kilku instrumentów na Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) NASA, w tym kamery HiRISE, która przesyła obrazy z orbity Czerwonej Planety z rozdzielczością 25 cm na piksel.
Naukowcy po zebraniu danych od ochotników połączyli informacje o wszystkich obszarach, tworząc spójną mapę, która pokazuje geologię miejsca lądowania z niespotykaną dotąd szczegółowością. Mapa zawiera główne rodzaje podłoża skalnego oraz struktury o wyraźnych kształtach, takie jak grzbiety i kratery. Zawiera nawet materiał, który spoczywa na górze, na przykład zdmuchnięty przez wiatr lub wyrzucony na duże odległości, gdy meteoryty uderzyły w powierzchnię.
Powstała mapa Oxia Planum o najwyższej jak dotąd rozdzielczości, stworzona w skali 1:25 000, w której każdy centymetr odpowiada 250 metrom na powierzchni Marsa. Przeciętny przejazd Rosalind Franklin o 25 do 50 metrów dziennie odpowiadałby jednemu do dwóch milimetrów na mapie.
Emil Gołoś
