Niesamowite zdjęcia z misji Copernicus Sentinel-2 dotarły na Ziemię
Przedstawiony obraz może przypominać powierzchnię Marsa, ale w rzeczywistości został stworzony przez misję Copernicus Sentinel-2 i przedstawia niezwykły teren północno-zachodniej Namibii.
Przedstawiony przez misję ESA, Copernicus Sentinel-2, obszar obejmuje część Kunene i Erongo, dwóch z 13 regionów Namibii. Rzeka Ugab, widoczna jako kręta, biała linia przecinająca środek obrazu, wyraźnie wyznacza granicę między Kunene (na północy) i Erongo.
To zdjęcie w false color (grupa metod oddawania barw stosowanych do wyświetlania obrazów w kolorach, które zostały zarejestrowane w widzialnych i niewidzialnych częściach widma elektromagnetycznego) zostało wykonane w kwietniu 2024 r., a kanał bliskiej podczerwieni satelity Copernicus Sentinel-2 został wykorzystany do podkreślenia rzadkiej roślinności tego niezwykle suchego, pustynnego krajobrazu. Wzdłuż głównego biegu rzeki Ugab widoczne są czerwone plamy roślinności.
Ugab jest rzeką epizodyczną (ciek płynący nieregularnie, co pewien czas po ulewnych deszczach na pustyni lub półpustyni), wypływającą ponad powierzchnię piaszczystego koryta tylko przez kilka dni w roku. Jednak jej podziemne koryto służy jako ważne źródło wody dla różnorodnych dzikich zwierząt, w tym rzadkich słoni pustynnych zamieszkujących te tereny Namibii.
Jak zaznaczają badacze, Namibia słynie nie tylko ze spektakularnego krajobrazu, ale także z tego, że oferuje wskazówki dotyczące historii ruchu płyt tektonicznych w tej części Afryki. Na zdjęciu, jak wskazują naukowcy dominuje właśnie kilka znaczących obiektów geologicznych. Okrągła, jasnobrązowa formacja po prawej stronie obrazu, która wyróżnia się z otaczającej ją płaszczyzny, to jak wskazują geologowie masyw Brandberg, granitowa góra, która mierząc 2500 m, jest jeden z najwyższych punktów w Namibii. Powstała ona podczas wczesnokredowego ryftu, który doprowadził do otwarcia południowego Oceanu Atlantyckiego.
W dolinie rzeki Ugab wychodnia (miejsce w terenie, w którym dana skała – ciało, warstwa – wychodzi na powierzchnię ziemi) widoczna w odcieniach błękitu to system turbidytów (osadów prądów zawiesinowych, powstających najczęściej w czasie osuwisk podmorskich) Zerrissene, składający się z pofałdowanych skał osadowych i obejmujący prawie 2700 km².
Obręcz krateru Messum w kształcie pierścienia widoczna jest w dolnej środkowej części obrazu. Jak podkreślają naukowcy, wbrew pozorom krater nie powstał w wyniku uderzenia meteorytu lub asteroidy, a raczej jest częścią zapadniętego wulkanu. Ma średnicę ponad 20 km i składa się z dwóch koncentrycznych kręgów wzgórz otaczających szeroką, płaską nieckę (łagodna synklina o dużej powierzchni, będąca strukturą wgłębną, często niewidoczną na powierzchni).
Obecność człowieka na tym obszarze jest minimalna. Proste, białe linie przecinające krajobraz to drogi, jak wskazują badacze, subtelnie przypominające, że region ten nie jest całkowicie bezludny.
Emil Gołoś
