Piercing był znany już 11 tys. lat temu. Zaskakujące odkrycie z  Boncuklu Tarla

Zdaniem archeologów odkryte na terenie liczącej 11 tys. lat nekropolii Boncuklu Tarla w południowo-wschodniej Turcji kamienne ozdoby, jakie zostały znalezione wokół ust i uszu pochowanych tam szkieletów, są dowodem na to, iż ludzie przekłuwali swoje ciała już od czasów prehistorycznych.

Chociaż już od wielu lat badaczom są znane liczne przykłady małych, cienkich i spiczastych kamieni, które były używane na urodzajnym w plony obszarze Żyznego Półksiężyca – obejmującego część terenów współczesnej Turcji oraz Iraku – który był zamieszkiwane przez liczne społeczności rolników już od 12 tys. lat temu, to do niedawna archeolodzy nie byli pewni do czego mogły one służyć. Przełomowe okazały się najnowsze badania, które wykazały, iż przedmioty te są najstarszym znanym dowodem piercingu w historii ludzkości, informuje portal „Ancient Origins„.

W przypadku tureckiego stanowiska Boncuklu Tarla artefakty te znajdowały się w grobowcach, dokładnie tuż obok warg i uszu pochowanych w nich szkieletów. Fakt ten połączony z pozostałymi dowodami pozwolił specjalistom po raz pierwszy potwierdzić, że te małe spiczaste przedmioty były używane przez prehistorycznych rolników z Żyznego Półksiężyca jako ozdoby, a dokładnie kolczyki. „Myślę, że to odkrycie pokazuje nam, iż wcale nie różnimy się tak od dawnych ludzi, którzy najwidoczniej również przykładali dużą uwagę co do swojego wyglądu i było ważne dla nich jak są oni odbierani przez innych ludzi” – stwierdziła Emma Louise Baysal, profesor archeologii na Uniwersytecie w Ankarze i współautorka artykułu na temat zidentyfikowanych ozdób.

Archeolog stwierdziła również, że ozdoby te były zakładane przez dorosłych ludzi i były najprawdopodobniej wykorzystywane w trakcie rytuału przejścia lub zmiany dotychczasowe pozycji w społeczności. Zużycie na dolnych zębach czaszek wskazuje, że niektórzy z ludzi tej społeczności nosili za życia kolczyki w wargach.

„Odkrycie z Boncuklu Tarla rozwiązuje dotychczasowy dylemat, który ciążył na środowisku naukowym – aż do tego znaleziska nie byliśmy dokładnie pewni do czego te przedmioty mogły służyć” – dodał naukowiec. Nowe fakty w tej materii z pewnością zatem przyczynią się do zredefiniowania dotychczasowych ustaleń jakie były poczynione względem analogicznych przedmiotów, jakie były odkrywane na terenie innych stanowisk archeologicznych.  „Znalezisko to pokazuje także pewną istotną prawdę na temat archeologii. W niej zawsze szczególnie ważne są prace i badania prowadzone na dużą skalę – dopiero one umożliwiają połączenie wszystkich faktów w jedną wielką spójną układankę” – stwierdziła Emma Louise Baysal.

Marcin Jarzębski