Teleskop Hubble’a uchwycił galaktykę ESO 185-IG013

Najnowsze zdjęcie pozyskane za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble’a NASA przedstawia ESO 185-IG013, świecącą niebieską galaktykę zwartą (BCG).

Świecące niebieskie galaktyki zwarte to pobliskie galaktyki, które wykazują intensywny wzrost formacji gwiazd. Są one niezwykle niebieskie w świetle widzialnym, co odróżnia je od innych zbiorów gwiazd, które emitują więcej światła podczerwonego. Astrofizycy badają BCG, ponieważ stanowią one stosunkowo bliski odpowiednik galaktyk istniejących we wczesnym Wszechświecie. Oznacza to, że Świecące niebieskie galaktyki zwarte mogą pomóc naukowcom w poznaniu procesów formowania się i ewolucji galaktyk, które mogły mieć miejsce miliardy lat temu.

Kosmiczny Teleskop Hubble’a zobrazował ESO 185-IG013 w ultrafiolecie, świetle widzialnym i podczerwieni, aby ujawnić szczegóły dotyczące przeszłości tej galaktyki. Astronomowie potwierdzili, że zamieszkują ją setki młodych gromad gwiazd, z których wiele ma mniej niż 100 milionów lat. Duża liczba z nich ma zaledwie 3,5 miliona lat, relatywnie niewiele w porównaniu ze skalą czasową naszego Wszechświata.

Naukowcy przewidują, że wiele z najmłodszych gromad nie przetrwa, ponieważ często giną one po wydaleniu zbyt dużej ilości gazu. Duża liczba młodych gromad gwiazd świadczy o tym, że galaktyka ta była częścią niedawnego zderzenia i połączenia z innym podobnym obiektem kosmicznym. Kolejnym znakiem jest zaburzona struktura galaktyki, która prawdopodobnie powstała w wyniku gwałtownych interakcji gazu i pyłu podczas zderzenia. Fuzja dostarczyła systemowi dużo paliwa do formowania gwiazd, co trwa do dziś.

Astronomowie potwierdzają również, że ESO 185-IG013 zawiera powłokę pływową, rozproszoną poświatę otaczającą jej jasne centrum, która jest powszechnym sygnałem łączenia się galaktyk. Naukowcy uważają, że podczas łączenia się galaktyk, mniejsza z dwóch oddziałujących zostaje rozbita przez większą strukturę, tracąc większość swojej materii. Powoduje to uwolnienie materiału, który następnie zostaje ponownie wciągnięty przez grawitację większej galaktyki. Gęsty obszar, w którym materia zostaje przesunięta, nazywany jest powłoką i zawiera wiele gromad gwiazd. Oprócz powłoki, ESO 185-IG013 może pochwalić się ogonem gazu na północnym wschodzie.

Wszystkie gwiazdy w układzie mają łączną masę ponad 7 miliardów razy większą od masy Słońca. Układ znajduje się w odległości około 260 milionów lat świetlnych od Ziemi.

Emil Gołoś