U wybrzeży Sycylii odkryto rzeźbę ze Świątyni Zeusa w Agrigento

W trakcie wykopalisk morskich u wybrzeży miasteczka San Leone na Sycylii we Włoszech, prowadzonych przez nurków z kilku grup zajmujących się archeologią podwodną, został odkryty fragment rzeźby wykonanej z marmuru, która stanowiła część dawnej wielkiej Świątyni Zeusa Olimpijskiego w Agrigento.

Świątynia Zeusa Olimpijskiego w Agrigento jest zgodnie uważana przez ekspertów za jeden z najbardziej interesujących i jednocześnie osobliwych zabytków jakie pozostawiły po sobie Teron – grecki tyran miasta Akragas, które wówczas stanowiło grecką kolonię na Sycylii. W 480 r. p.n.e. Teron zawierając sojusz z innym greckim władcą z obszaru Magna Graecia, Gelonem, który był tyranem Syrakuz, pokonał wojska kartagińskie w bitwie pod Himerą, informuje portal „Arkeonews„.

Na upamiętnienie zwycięstwa w tej jednej z najważniejszych bitew wojen sycylijskich na jego polecenie została rozpoczęta budowa wielkiej świątyni poświęconej Zeusowi. Chociaż prace budowlane nie zostały w pełni ukończone, to nawet w takiej prawie kompletnej formie, świątynia ta stała się jedną z największym w starożytnym basenie Morza Śródziemnego. O miejscu z tym w swoich pracach z uznaniem wypowiadali się tacy starożytni historycy jak Diodor Sycylijski, czy Polibiusz. Powstała w V wieku p.n.e. świątynia przetrwała upływ blisko dwudziestu wieków, ale uległa zniszczenie w późnym średniowieczu, w 1401 r. w wyniku wielkiego trzęsienia ziemi.

Zaskakujące znalezisko zostało dokonane przez kilka grup nurków (w tym Jednostkę Nurków Carabinieri oraz Grupę Podwodną BCsicilia) około 300 metrów od wybrzeża miasteczka San Leone, na głębokości około 9 metrów. Obejmuje ono płaskorzeźbę przedstawiającą rżącego konia, co stanowi jeden z bardziej pospolitych motywów w antycznym greckim rzeźbiarstwie. Została ona wykonana wykonaną z prokonezyjskiego marmuru, który charakteryzował się niebieskawymi przebarwieniami układającymi się w szerokie pas. Rzeźba liczy ponad 2400 lat. Zdaniem archeologów zabytek ten przynależał do kompleksu Świątyni Zeusa w Agrigento, której ruiny wraz z innymi okolicznym zabytkami zostały wpisane w 1997 r. na Światową Listę Dziedzictwa UNESCO.

Budynek ten został zasadniczo wykonany w stylu doryckim, ale jego cechą charakterystyczną jest pseudoperipteros –  czyli układem gdzie kolumnadę dookoła naosu, tj. najważniejszego pomieszczenia świątyni, zastąpiono półkolumnami wtopionymi w ścianę celli. W interkolumniach, będących przestrzeniami pomiędzy kolumnami, stały gigantyczne posągi zwane Telamonami lub Atlantami. Średnio miały one wysokość 7,61 m.

Marcin Jarzębski