W Faro odkryto trzy rzymskie grobowce

Wykopaliska prowadzone w mieście Faro w południowej Portugalii odsłoniły trzy wiekowe grobowce pochodzące z czasów rzymskich, kiedy to nadmorskie miasto nazywało się Ossónoba.  

Najstarsze zabytki archeologiczne w Faro, czyli niegdysiejszej Ossónobie, pochodzą z IV wieku p.n.e., to właśnie wtedy Fenicjanie, kolonizujący zachodnią część Morza Śródziemnego, założyli w tym miejscu pierwszą osadę. Kolonia ta została przez ten starożytny naród żeglarzy nazwana jako „Ossónoba”. W późniejszych czasach, od II wieku p.n.e. do VIII wieku n.e. miasto to znajdowało się najpierw pod panowaniem rzymskim, a następnie Wizygotów, którzy opanowali Półwysep Iberyjski wraz z upadkiem Imperium Rzymskiego. Z kolei w 713 r. Ossónoba została podbita przez muzułmanów.

Zespół archeologów z grupy „ERA Arqueologi” w trakcie najnowszych prac badawczych w Faro, które objęły teren o powierzchni w sumie 5 tys. metrów kwadratowych, odkrył starożytne rzymskie budowle oraz grobowce, w których znajdowały się szczątki mężczyzny, kobiety i dziecka. Wykopaliska badaczy na tym obszarze dawnego miasta Ossónoba poprzedzają planowaną w tym miejscu inwestycję deweloperską, informuje portal „Arkeonews„.

Zaskakujące odkrycie zostało dokonane pod starym warsztatem specjalizującym się w naprawie ciężarówek. Naukowcy przypuszczają, iż zidentyfikowane starożytne pochówki pochodzą z V lub VI wieku p.n.e. Antropolog Cláudia Maio zauważyła, że ​​grobowce prawdopodobnie zostały w przeszłości splądrowane, w wyniku czego zostały one najpewniej opróżnione z małych bransoletek, naszyjników i pierścionków. Pochowani w tych grobowcach ludzie najprawdopodobniej należeli do lokalnej elity o wysokim statusie ekonomicznym. Jak dowodzą eksperci, na arystokratyczne pochodzenie tych starożytnych zmarłych wskazuje to, iż zostali oni pochowani w staranie zbudowanych kamiennych trumnach.

Chociaż zespół archeologów twierdzi, iż całą pewnością nie może orzec, czy pochowani w odkrytych grobowcach ludzie na pewno należeli do jednej rodziny, to bliskość ich miejsc pochówku wskazuje, iż tak najpewniej właśnie było. Szczątki mężczyzny wskazują, że był on starszy od pochowanej obok kobiety, która prawdopodobnie była starszym nastolatkiem lub młodym dorosłym do 25 roku życia, natomiast dziecko było niemowlęciem – nie miało więcej niż sześć miesięcy.

Prowadzący wykopaliska w Ossónobie Francisco Correia nie wyklucza  przeprowadzenia testów DNA i analiz izotopowych, które odpowiedziałyby definitywnie na pytanie o pokrewieństwo tych osób. Te specjalne techniki badawcze są wykorzystywane w archeologii do określenia chociażby ruchów populacji i nawyków żywieniowych, co jest możliwe na podstawie analizy sygnatur chemicznych starożytnych szczątków ludzkich

Marcin Jarzębski