We Włoszech odkryto monumentalny grobowiec etruski

Na terenie gminy Barbarano Romano, w regionie Lacjum, we Włoszech po wielu latach pracy archeolodzy odkryli monumentalny grobowiec etruski. Przez dwa tysiące lat pozostawał on częściowo ukryty pod ziemią w wykutej w skale nekropolii San Giuliano.

Znajdująca się na północ od Rzymu etruska nekropolia San Giuliano została wykuta w czerwonawych skałach Parku Regionalnego Marturanum, będącym chronionym obszarem przyrodniczym położonym w regionie Lacjum. Gmina Barbarano Romano, w której znajduje się starożytna nekropolia, znajduje się na terenie, który stanowił samo centrum krainy południowej Etrurii. Jak dowodzą specjaliści, żadna inna znana etruska nekropolia nie reprezentuje takiej różnorodności i bogactwa typów pochówków jak nekropolia San Giuliano, informuje „LBV Magazine„.

Ten etruski kompleks grobowy powstał w VII wieku p.n.e. i został wykuty w tufowych skałach klifu, na terenie którego w czasach epoki brązu znajdowała się wielowiekowa stała osada. Do odkrycia doszło podczas czyszczenia i konsolidacji niektórych wykutych w skale komór grobowych z okresu od VII do III wieku p.n.e., które są najbardziej reprezentatywne dla tego miejsca. Na terenie nekropolii San Giuliano znajduje się nad 500 grobowców rozmieszczonych na kilku poziomach na zboczu wzgórza Parku Regionalnego Marturanum. Ten górzysty obszar przez większość I tysiąclecia p.n.e. był zamieszkiwany przez Etrusków, którzy słynęli z wyszukanych podziemnych grobowców.

Podczas sprzątania Grobu Królowej – imponującego grobowca przypominającego równoległościan o szerokości 14 metrów i wysokości 10 metrów – archeolodzy zauważyli coś, co wyglądało na drugi, częściowo zakopany monumentalny grób. Po ostrożnym usunięciu gęstej roślinności zasłaniającej ten teren archeologom okazało się, że intuicja ich nie myliła i udało im się odsłonić okazały, nieznany wcześniej grobowiec etruski.

Wewnątrz grobowca znajdowały się trzy komory oraz trzy wykonane w doryckim stylu drzwi. Dużym zaskoczeniem dla badaczy okazało się to, iż ten wzniosły pochówek przetrwał upływ kilku tysięcy lat niemal w idealnym stanie. Biorąc pod uwagę styl architektoniczny konstrukcji została ona wybudowana w V lub IV wieku p.n.e., czyli niedługo po położonym w sąsiedztwie Grobie Królowej. Archeolodzy uważają, że odkrycie pomoże lepiej zrozumieć plan starożytnej nekropolii i różne typy grobowców etruskich z tamtego okresu. Podkreślają także, iż nowo odkryty grobowiec jest kolejnym dowodem na mistrzowskie umiejętności techniczne kultury etruskiej w tworzeniu monumentalnych budowli grobowych w klifach i skalistych zboczach.

Marcin Jarzębski