NIEOBECNI. Znani Polacy, którzy odeszli w sierpniu 2024 r.

1 września 2024, Maria WANKE-JERIE i Małgorzata WANKE-JAKUBOWSKA
Polska

NIEOBECNI to lista osób, które zmarły w ostatnim czasie, przygotowywana od 2016 r. przez siostry bliźniaczki Małgorzatę WANKE-JAKUBOWSKĄ i Marię WANKE-JERIE. Zmarli w sierpniu 2024 r.

Coroczne podsumowanie – najpełniejsze tego rodzaju zestawienie w Polsce – publikowane jest na TwitterTwins.pl z okazji Zaduszek. Jest to subiektywny wybór Autorek, który zawiera każdego roku kilkaset nazwisk osób znanych z działalności publicznej w wymiarze ogólnopolskim wraz z krótkimi notkami biograficznymi i zdjęciami portretowymi. Dla „Gazety na Niedzielę” Autorki udostępniają informacje o tych, którzy odeszli w ostatnim miesiącu.

Każde odejście zawsze jest przedwczesne, zwłaszcza gdy śmierć przychodzi znienacka i zabiera osobę młodą, aktywną, w sile wieku.

Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą…
Pamiętajmy o nieobecnych, bo póki trwa pamięć, oni są wśród nas.
Ofiarujmy też za nich modlitwę: Wieczne odpoczywanie racz im dać Panie!

Zmarli w sierpniu 2024

Barbara Sowa ps. „Basia” (1918–2024) – sanitariuszka IV Obwodu „Grzymała” działającego na Ochocie Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej. Studiowała na SGH, ale studiów nie skończyła. W 1945 roku zamieszkała we Wrocławiu. Pracowała w Pafawagu, a od 1953 roku w Zakładach Energetycznych we Wrocławiu. Zmarła 1 VIII 2024.

Krzysztof Banaszyk (1970–2024) – aktor teatralny, filmowy, telewizyjny i dubbingowy, a także lektor. W 1993 roku ukończył studia na PWST w Warszawie, a w 1997 roku zdał eksternistyczny egzamin aktorski. Występował w serialach telewizyjnych, m.in. w Przeprowadzkach, Samym życiu, Hotelu 52 oraz w Na dobre i na złe. W latach 1995–1998 był adeptem Teatru Polskiego w Poznaniu, a od 1998 do 1999 roku aktorem łódzkiego Teatru Nowego. Potem współpracował z różnymi teatrami bez stałego etatu. Zmarł 1 VIII 2024.

Marian Tokarski (1949–2024) – działacz PSL, były starosta biłgorajski. Z ruchem ludowym związany od młodości, w PSL pełnił różne funkcje m.in. prezesa zarządu powiatowego PSL, zaangażowany w sprawy lokalnej społeczności. Pracę w Starostwie Powiatowym w Biłgoraju rozpoczął w 1999 roku jako kierownik Wydziału Organizacyjnego, a później członek Zarządu Powiatu. Od 1995 roku był kierownikiem Urzędu Rejonowego w Biłgoraju, a starostą biłgorajskim był w latach 2010–2016. W 2017 roku otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Biłgoraja. Uległ wypadkowi samochodowemu. Zmarł 3 VIII 2024.

Prof. Władysław Rozwadowski (1933–2024) – prawnik, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki, specjalista prawa rzymskiego. W latach 1998–2002 był także radnym sejmiku wielkopolskiego I kadencji z listy Akcji Wyborczej Solidarność. Ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Pracę doktorską pt. Ocena zeznań świadków w procesie rzymskim obronił w 1962 roku. Po stażu naukowym we Włoszech i Szwajcarii, w 1970 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Przelew wierzytelności w prawie rzymskim. Tytuł naukowy profesora otrzymał w 1981 roku. Opublikował liczne pomoce dydaktyczne: podręcznik Historia prawa, Prawo rzymskie. Zarys wykładu wraz z wyborem źródeł, Prawo rzymskie. Słownik encyklopedyczny. Założyciel i przewodniczący Ogólnopolskiego Kolegium Dziekanów Wydziałów Prawa i Administracji. Był członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Komitetu Nauk Prawnych PAN i Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN. Pełnił funkcje: dziekana Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Adama Mickiewicza i Uniwersytetu Szczecińskiego oraz Wydziału Prawa Wyższej Szkoły Menedżerskiej w Legnicy, a także kierownika Katedry Prawa Rzymskiego i Historii Prawa Sądowego na Uniwersytecie Adama Mickiewicza i Katedry Prawa Rzymskiego i Historii Doktryn Polityczno-Prawnych Uniwersytetu Szczecińskiego. Od 1972 roku do stycznia 2011 roku (kiedy to zdecydował się odejść w proteście przeciwko nieprawidłowościom w procesie nadawania tytułów naukowych) pracował także w Katedrze Prawa Cywilnego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego, gdzie trzy razy z rzędu uznawany był przez studentów najlepszym wykładowcą. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Zmarł 4 VIII 2024.

Waldemar Marszałek (1942–2024) – zawodnik sportów motorowodnych, samorządowiec, w latach 1998–2018 radny miasta stołecznego Warszawy. Od 1959 roku był zawodnikiem klubu sportowego Polonia Warszawa, a od 2005 prezesem tego klubu. Sześciokrotny mistrz świata, czterokrotny mistrz Europy w zawodach motorowodnych. Jeden z najbardziej utytułowanych motorowodniaków na świecie. W czasie swojej kariery wielokrotnie ulegał ciężkim wypadkom, w tym przeżył śmierć kliniczną po bardzo groźnym wypadku, podczas zawodów pod Berlinem na jeziorze Gatow w 1982 roku. 17-krotnie zajmował drugie i trzecie miejsca na Mistrzostwach Europy i Świata. W 1980 i 1981 roku zdobył Puchar Europy, w 1989 roku – Wielką Nagrodę Europy, w 1990 roku – Puchar Świata. Zdobywał także kilkakrotnie Grand Prix Niemiec i Wielkiej Brytanii. 40-krotny Mistrz Polski. Łącznie zdobył 27 medali na Mistrzostwach Świata i Europy. Zdobył także prestiżowe nagrody Trofeo Speluzzi i Trofeo Mazzoli. Jego największe sukcesy przypadły w latach osiemdziesiątych. Startował zawsze z numerem 11. Jako pierwszy w historii zdobył trzy razy z rzędu tytuł mistrza świata, za co został uhonorowany złotym medalem Światowej Federacji Motorowodnej. Zmarł 6 VIII 2024.

Małgorzata Ostrowska (1958–2024) – polityk Sojuszu Lewicy Demokratycznej, posłanka na Sejm II, III, IV i V kadencji (1993–2007) z ramienia SLD. W latach 2018–2024 radna powiatu malborskiego, prezes Malborskiego Towarzystwa Budownictwa Społecznego, od 2002 do 2003 roku wiceminister skarbu państwa, w 2005 roku wiceminister gospodarki. Ukończyła Wydział Politologii Uniwersytetu Gdańskiego oraz podyplomowe studia z zakresu prawa europejskiego w Instytucie Europejskim w Natolinie. Po studiach pracowała jako nauczycielka języka polskiego w Malborku. Zmarła 8 VIII 2024.

Tomasz Lisowicz ps. „LISU” (1977–2024) – polski kolarz, zawodnik grupy CCC Polsat Polkowice, Mistrz Polski w jeździe na czas w 20083 i 2008 roku. W roku 2007 zwyciężył w Memoriale Andrzeja Trochanowskiego. Zmarł 8 VIII 2024.

Katarzyna Mrzygłocka (1959–2024) – ekonomista i działaczka samorządowa, posłanka na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji. Ukończyła organizację i zarządzanie na Wydziale Zarządzania i Informatyki Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu oraz studia podyplomowe z zakresu prawa europejskiego. Pracowała jako inspektor w Przedsiębiorstwie Eksploatacji Węgla „Dolny Śląsk” oraz w branży spółdzielczej, prowadziła również własną działalność gospodarczą. W 1992 roku została starszym inspektorem w urzędzie wojewódzkim, a w 1993 roku wicedyrektorem Powiatowego Urzędu Pracy w Wałbrzychu. W latach 1998–2005 pełniła funkcję radnej wałbrzyskiej rady miejskiej. Należała do Unii Wolności, w 2004 roku przystąpiła do Platformy Obywatelskiej. Dwukrotnie pełniła funkcję przewodniczącej Komisji Etyki Poselskiej. Zmarła 10 VIII 2024.

Wanda Maria Thun z domu Pieńkowska ps. „Wandzia” (1924–2024) – polska działaczka konspiracji niepodległościowej w czasie II wojny światowej uczestniczka Powstania Warszawskiego. Od 1940 roku należała do konspiracji niepodległościowej, w ramach której była łączniczką, a następnie sanitariuszką. W trakcie Powstania Warszawskiego służyła jako sanitariuszka w ramach V Obwodu Mokotów Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej w punkcie sanitarnym przy ul. Stępińskiej 42. Z Warszawy wyszła wraz z ludnością cywilną i uniknęła niewoli niemieckiej. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarła 10 VIII 2024.

Jerzy Czerwiński (1960–2024) – polityk i nauczyciel, poseł na Sejm IV kadencji, senator IX i X kadencji, radny Sejmiku Województwa Opolskiego. W 1984 roku ukończył studia na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Politechniki Śląskiej, w 1993 roku studia podyplomowe z zakresu informatyki w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, a w 2013 roku studia podyplomowe z zakresu nauczania matematyki w szkołach na Politechnice Śląskiej. Od 1984 do 1985 roku był specjalistą ds. jakości w Zakładach Urządzeń Komputerowych MERA-ELZAB w Zabrzu. W latach 1986–1987 pracował w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym, a od 1987 do 2013 roku jako nauczyciel w liceum w Białej. W 2013 roku został nauczycielem fizyki w Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego w Prudniku. W latach 1993–1995 należał do Ruchu dla Rzeczpospolitej, później działał w Ruchu Odbudowy Polski. W latach 1994–1998 zasiadał w radzie miejsko-gminnej Prudnika, a następnie do 2001 w radzie powiatu prudnickiego z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność. Od 1995 do 1997 roku był prezesem zarządu wojewódzkiego ROP i z listy tej partii kandydował do Sejmu w 1997 roku. Rok później zwyciężył w plebiscycie „Belfer Roku” organizowanym przez „Gazetę Wyborczą”. Po odejściu w 1997 roku z ROP przystąpił do Ruchu Katolicko-Narodowego. W wyborach parlamentarnych w 2001 roku został wybrany na posła IV kadencji z ramienia Ligi Polskich Rodzin. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych. W 2006 roku uzyskał mandat radnego sejmiku opolskiego z ramienia Prawa i Sprawiedliwości, w 20010 roku został ponownie wybrany do sejmiku. W 2015 roku z ramienia PiS uzyskał mandat senatora IX kadencji. W wyborach 2019 roku z powodzeniem ubiegał się o senacką reelekcję. W 2024 roku uzyskał mandat radnego Sejmiku Województwa Opolskiego. Zmarł 12 VIII 2024.

Włodzimierz Ilnicki (1949–2024) – brydżysta, arcymistrz, sędzia klubowy, instruktor PZBS, zawodnik Singleton Warszawa. Zdobył trzecią pozycję w 6. Otwartych Mistrzostwach Europy w kategorii Seniorzy w konkurencji par oraz 62. pozycję w kategorii Seniorzy w 12. Mistrzostwach Świata w Weronie w 2006 roku. Jego stałym partnerem był Stefan Cabaj. Zmarł 13 VIII 2024.

Mieczysław Strzałka (1947–2024) – gimnastyk, reprezentant Polski na igrzyskach olimpijskich w Monachium w 1972 roku. Zajął wówczas 4. miejsce w wieloboju drużynowym, 28. miejsce w ćwiczeniach na koniu z łękami, 30. miejsce w skoku przez konia, 42. miejsce w ćwiczeniach na kółkach, 45. miejsce w ćwiczeniach na drążku, 48. miejsce w wieloboju indywidualnym, 53. miejsce w ćwiczeniach wolnych i 102. miejsce w ćwiczeniach na poręczach. Zmarł 13 VIII 2024.

Andrzej Strąk (1952–2024) –poeta, scenograf, reżyser, autor piosenek i działacz kulturalny, p.o. dyrektora Studia Małych Form Filmowych Se-Ma-For w Łodzi (1994–1999) oraz prezes łódzkiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Absolwent polonistyki na Uniwersytecie Łódzkim. Jako poeta debiutował w 1980 roku na łamach „Kultury”, publikował również na łamach „Odgłosów”, „Tygodnika Kulturalnego”, „Przekroju” i „Radaru”. W 1984 roku opublikował swój pierwszy tom poezji pt. Co się zdarzyło Sejmurowi. Od 1980 roku należał do Związku Literatów Polskich, a od 1989 roku do łódzkiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, którego był prezesem od 1993 do 1999 roku. Od 2006 roku członek Zarządu Głównego SP. Był dyrektorem Śródmiejskiego Forum Kultury w Łodzi i pomysłodawcą utworzenia łódzkiego Domu Literatury, którego był pierwszym dyrektorem. Był inicjatorem Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Jacka Bierezina oraz Festiwalu Puls Literatury. Od 2015 roku był redaktorem naczelnym „Tygla Kultury”. Zmarł 15 VIII 2024.

Tomasz Ciecierski (1945–2024) – malarz, rysownik, były wykładowca warszawskiej ASP. Związany m. in. z Galerią Foksal, Wetering Galerie w Amsterdamie i Galerie Hans Strelow w Düsseldorfie. Pochodził z artystycznej rodziny, a jego ojcem był znany aktor teatralny i radiowy Jan Ciecierski. Po ukończeniu studiów na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie wyjechał do Ameryki, ale jednak wrócił do Polski z powodów osobistych. W 1972 roku został wykładowcą na warszawskiej ASP, gdzie prowadził samodzielną pracownię rysunku do 1985 roku. Jego prace brały udział w prestiżowych międzynarodowych pokazach sztuki: Festiwale Malarstwa w Cagnes-sur-Mer (1982, 1984), Biennale w Sao Paulo (1987, 1994) oraz Documenta w Kassel (1992). W 1999 roku otrzymał prestiżową nagrodę im. Jana Cybisa za dorobek twórczy. Był współpracownikiem uznanych galerii, m.in.: stołecznej Galerii Foksal, Wetering Galerie w Amsterdamie oraz Galerie Hansa Strelow w Düsseldorfie. Do najsłynniejszych prac Tomasza Ciecierskiego krytycy zaliczają „Malarstwo” z 2002 roku oraz „Bez tytułu” z 2004 roku, ogromną kompozycję o wymiarach 120 x 603 cm, składającą się z 480 niewielkich fotografii. W 2005 roku został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Zmarł 16 VIII 2024.

Bogusław Danielewski (1928–2024) – aktor teatralny, filmowy i telewizyjny oraz reżyser. Karierę zaczynał w gdańskim Teatrze Wybrzeże, w 1952 roku dostał angaż w Teatrze Polskim we Wrocławiu, gdzie osiadł na stałe. Z Henrykiem Tomaszewskim i Andrzejem Barskim współtworzył Studio Pantomimy, wykładał w Studium Aktorskim przy Teatrze Polskim i na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Zagrał ponad 100 ról w teatrach, teatrach telewizji i filmach, wyreżyserował kilkanaście przedstawień teatralnych. Zmarł 17 VIII 2024.

Justyna Burska (1995–2024) – pływaczka i trenerka pływania, wielokrotna medalistka mistrzostw Polski, rekordzistka i reprezentantka Polski. Zdobywała medale mistrzostw Polski we wszystkich kategorii wiekowych. Była również rekordzistką kraju w stylu dowolnym. Reprezentowała barwy UKS Konstantynów Łódzki i AZS UWM Olsztyn. Brała także udział w imprezach rangi mistrzostw Europy i świata, w tym na wodach otwartych. W 2017 roku podczas Mistrzostw Świata w Budapeszcie zajęła 31. miejsce w wyścigu na 10 km na otwartym akwenie jeziora Balaton. Po zakończeniu kariery pracowała w Olsztynie jako instruktor pływania. Uczyła głównie dzieci. Zmarła 17 VIII 2024.

Franciszek Smuda (1948–2024) – piłkarz i trener, jeden z najbardziej doświadczonych polskich trenerów piłkarskich, prowadził w swojej karierze kilkanaście drużyn, w latach 2009-2012 był selekcjonerem reprezentacji Polski. Jako piłkarz występował w Silesii Lubomia, Unii Racibórz, Odrze Wodzisław Śląski, Ruchu Chorzów, Stali Mielec, Piaście Gliwice i Legii Warszawa. W 1975 roku wyjechał do USA, gdzie grał w Vistuli Garfield, Harford Bicentennials, Los Angeles Aztecs, Oakland Stompers i San Jose Earthquakes. Karierę piłkarską kończył w Niemczech, grając dla SpVgg Greuther Furth i VfR Coburg. W tym ostatnim klubie rozpoczął bogatą pracę trenerską. Prowadził zespoły z niższych lig niemieckich, by w 1989 roku wyjechać do Turcji. Tam odpowiadał za wyniki Altay SK oraz Konyasporu Kulubu. W Polsce jego pierwszym klubem w roli szkoleniowca była Stal Mielec. Pracował też w Widzewie Łódź, Wiśle Kraków, Legii Warszawa, Piotrcovii Piotrków Trybunalski, Odrze Wodzisław Śląski, Zagłębiu Lubin, Lechu Poznań, Górniku Łęczna i Wieczystej Kraków. W międzyczasie prowadził też cypryjską Omonię Nikozja oraz niemiecki Jahn Ratyzbona. Z Widzewem Łódź sięgnął po dwa mistrzostwa Polski, w 1996 i 1997 roku oraz jeden Superpuchar Polski w 1996 roku, awansował też z nim do fazy grupowej Ligi Mistrzów. Jako szkoleniowiec Wisły Kraków wywalczył mistrzostwo kraju w 1999 roku, a z Lechem Poznań wygrał rozgrywki Pucharu Polski w 2009 roku. Polskim kibicom Franciszek Smuda kojarzy się z pracą w reprezentacji kraju, którą rozpoczął w październiku 2009 roku. Kadrę narodową poprowadził w 37 meczach, z których 15 zakończyło się zwycięstwem, 13 remisem i 9 porażką. Był selekcjonerem, który pełnił tę funkcję podczas mistrzostw Europy UEFA EURO 2012, rozgrywanych w Polsce i Ukrainie. Zmarł 18 VIII 2024.

Mirosław Jastrzębski (1945–2024) – muzyk, wieloletni pedagog warszawskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza i kierownik muzyczny Teatru Narodowego od czasu jego odbudowy w 1997 roku. Wcześniej związany był głównie ze scenami Wrocławia, Białegostoku i Warszawy. W ciągu ponad półwiecznej kariery opracował muzycznie przeszło sto dwadzieścia przedstawień w teatrach całej Polski. Tworzył muzykę do spektakli Jerzego Golińskiego, Bogusława Kierca, Kazimierza Dejmka, Andrzeja Ziębińskiego, Jana Skotnickiego, Henryka Baranowskiego, Ireny Jun, Jacques’a Lassalle’a i wielu innych. W Teatrze Narodowym był autorem opracowań muzycznych przedstawień Adama Hanuszkiewicza i Kazimierza Kutza, prowadził muzycznie spektakle w reżyserii Kazimierza Dejmka, Jerzego Grzegorzewskiego, Andrzeja Seweryna, Tadeusza Bradeckiego i Jana Englerta. Publiczność mogła go wielokrotnie oglądać na scenie, dyrygującego zespołem muzycznym lub towarzyszącego aktorom przy fortepianie. Zmarł 19 VIII 2024.

Edward Kazimierski (1931–2024) – działacz sportowy, długoletni wiceprezes Stali Mielec. Po ukończeniu Państwowego Gimnazjum i Liceum Mechanicznego w Ropczycach, został zatrudniony w wytwórni sprzętu komunikacyjnego WSK w Mielcu. W 1960 roku oddelegowany do kierowania klubem Owiewka przy ulicy Chopina w Mielcu, okresowo pełnił funkcję członka Prezydium Rady Zakładowej WSK. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych przez trzy kadencje radny Miejskiej Rady Narodowej w Mielcu. W latach 1961–1966 kierował Oddziałem Ekspedycji WSK, a od 1962 do 1965 roku społecznym kierownikiem sekcji bokserskiej Stali Mielec. W 1963 roku ukończył Studium Ekonomiki i Organizacji Zbytu w Przemyśle, prowadzone przez Polskie Towarzystwo Ekonomiczne w Warszawie, a w 1984 roku AWF w Warszawie i jako magister wychowania fizycznego przeszedł na stanowisko głównego specjalisty do spraw socjalnych w WSK Mielec. Do emerytury w 1991roku zajmował się organizacją wypoczynku letniego, zimowego oraz działalnością rekreacyjną. W 1967 roku powierzono mu funkcję wiceprezesa urzędującego do spraw organizacyjnych Fabrycznego Klubu Sportowego Stal Mielec. Pełnił tę funkcję do roku 1984. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką 100-lecia Sportu Polskiego, Złotą Odznaką „Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej”, dwukrotnie Złotą Odznaką Honorową Polskiego Związku Piłki Nożnej, Honorową Odznaką „Za Zasługi w Rozwoju Kultury Fizycznej”, Medalem 80-lecia Polskiego Związku Piłki Nożnej i odznaką honorową „Zasłużony dla Województwa Podkarpackiego”. Zmarł 20 VIII 2024.

Henryk Blaszka (1958–2024) – żeglarz, olimpijczyk, wielokrotny mistrz Polski, wicemistrz świata w klasie Finn. Członek klubu JKW Poznań, a od 1999 roku LKS (ŻLKS) Kiekrz. Zdobył trzecie miejsce na Mistrzostwach Świata w klasie Cadet w 1974 roku, drugie na Mistrzostwach Świata w klasie Finn w 1982 roku. W 1977 roku został mistrzem Polski juniorów w klasie Finn, mistrzostwo Polski seniorów w klasie Finn uzyskał pięciokrotnie w roku 1979, 1980, 1981, 1982 i 1986. W latach 1990, 1991 i 1992 mistrz Polski w klasie FD (Latający Holender) jako załogant Andrzeja Iwińskiego, w 2001, 2003, 2004, 2005, 2006 i 2007 jako sternik. Na Igrzyskach Olimpijskich w Seulu w 1988 roku zdobył 20. miejsce w klasie Finn. Zmarł 21 VIII 2024.

Romuald Kowalski (1922–2024) – żołnierz 3. Karpackiego Pułku Artylerii Lekkiej, bohater spod Monte Cassino. Deportowany przez Rosjan do Kazachstanu, zaciągnął się do Armii Andersa, z którą przeszedł cały szlak bojowy. Odznaczony przez szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych medalem Pro Patriaza szczególne zasługi w walce o niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej. Zmarł 22 VIII 2024.

Małgorzata Winiarczyk-Kossakowska (1961–2024) – politolog, nauczyciel akademicki, posłanka na Sejm II i IV kadencji. Ukończyła studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, w 1989 roku uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych na Uniwersytecie w Rostowie nad Donem, a w 2009 roku habilitowała się na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW. Od 2001 do 2007 roku była adiunktem w Wyższej Szkole Pedagogicznej TWP w Warszawie. Pracowała też w Instytucie Nauk Politycznych na Wydziale Zarządzania i Administracji Uniwersytetu w Kielcach oraz w Instytucie Stosunków Międzynarodowych Akademii Obrony Narodowej. Była też zatrudniona na stanowisku profesora nadzwyczajnego na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Od początku lat osiemdziesiątych należała do PZPR, a po jej rozwiązaniu wstąpiła do Socjaldemokracji Rzeczpospolitej Polskiej. Na początku lat dziewięćdziesiątych pracowała w zespole parlamentarno-samorządowym rady naczelnej tej partii i w biurze klubu parlamentarnego SLD. Z list tego ugrupowania dwukrotnie wybierana na posła. W rządzie Włodzimierza Cimoszewicza pełniła funkcję wiceministra spraw wewnętrznych i administracji. W latach 1998–2001 zasiadała w sejmiku pomorskim, była też doradcą Aleksandra Kwaśniewskiego. W 2004 roku przeszła z SLD do Socjaldemokracji Polskiej. Ponownie wstąpiła do SLD i w 2014 bez powodzenia startowała do Parlamentu Europejskiego. W 2022 roku odeszła z powstałej z przekształcenia SLD Nowej Lewicy. Była członkinią zarządu głównego Stowarzyszenia Parlamentarzystów Polskich. Zmarła 22 VIII 2024.

Wojciech Paszkowski (1960–2024) – lektor, aktor dubbingowy, teatralny, musicalowy i filmowy oraz reżyser polskiego dubbingu. Absolwent warszawskiej PWST, związany z warszawskimi teatrami „Rampa” i „Roma”, znany z podkładania głosu takim postaciom jak Dundersztyc w filmie Fineasz i Ferb, Boba Fett w Gwiezdnych Wojnach czy Mika Wazowskiego w filmie Walta Disneya Potwory i Spółka. Współpracował z Dziennikiem Telewizyjnym Jacka Fedorowicza, grał w serialach TVP Klan, M jak miłość, Plebania, Mrok, Ojciec Mateusz i TVN Król przedmieścia. Zagrał kosmitę Mundka w trzech próbnych odcinkach serialu komediowego Kosmici, ale Polsat zrezygnował z kontynuowania emisji. Widzowie telewizyjni znają go z roli Stefana w serialu Faceci do wzięcia. Zmarł 23 VIII 2024.

Zbigniew Bagiński (1949–2024) – kompozytor i pedagog. Autor hejnału Zamku Królewskiego w Warszawie, wykonywanego od 1995 roku. Ukończył kompozycję na Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, w latach 1973–1974 współpracował z Instytutem Muzykologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W roku 1989 objął prowadzenie klasy kompozycji w warszawskiej Akademii Muzycznej, współpracował z PWST w Warszawie. W latach 1989–1999 pełnił funkcję sekretarza generalnego Związku Kompozytorów Polskich, a od 2001 do 2011 roku prezesem warszawskiego oddziału ZKP. Za Małą symfonię elegijną otrzymał w 1995 rokuI nagrodę na konkursie zorganizowanym z okazji 50-lecia Związku Kompozytorów Polskich. Odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Zmarł 24 VIII 2024.

Prof. Zbigniew Kwieciński (1941–2024) – pedagog i socjolog wychowania, profesor nauk humanistycznych, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk. Ukończył studia na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (1964). W latach 1963–1981 należał do PZPR. Pracował jako nauczyciel w liceum pedagogicznym, a od roku 1965 jako nauczyciel akademicki. W 1987 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W latach 1991–1999 był profesorem Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie pełnił m.in. funkcję pierwszego w historii dziekana Wydziału Studiów Edukacyjnych. W latach 1998–2006 był kierownikiem Katedry Socjologii Edukacji i Polityki Oświatowej Instytutu Nauk o Wychowaniu Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, a od 2006 roku był kierownikiem Zakładu Polityki Oświatowej Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu, a także kierownikiem Pracowni Studiów Kulturowych i Edukacyjnych Instytutu Pedagogiki Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Był współzałożycielem i wiceprzewodniczącym, a od 1989 roku przewodniczącym Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego oraz członkiem Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN. Autor publikacji dotyczących socjologii szkoły, oświaty i pedagogiki, m.in. następujących pozycji: Funkcjonowanie szkoły w środowisku wiejskim, Drogi szkolne młodzieży a środowisko, Nieuniknione? Funkcje alfabetyzacji w dorosłości. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Komisji Edukacji Narodowej; otrzymał Nagrody Wydziału I PAN oraz tytuły doktora honoris causa Uniwersytetu Opolskiego, UKW w Bydgoszczy oraz Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu. Zmarł 24 VIII 2024.

Prof. Adam Jankowski (1943–2024) – pediatra, immunolog, wieloletni kierownik III Katedry i Kliniki Pediatrii, Immunologii i Reumatologii Wieku Rozwojowego Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu. Dyplom lekarza obronił w 1968 roku. Stopień doktora otrzymał w 1975 roku, a doktora habilitowanego – pięć lat później. W 1991 roku został uhonorowany tytułem profesora. Z Uniwersytetem Medycznym we Wrocławiu (wcześniej Akademią Medyczną we Wrocławiu) związany był w latach 1969-2013. Oznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz Złotym Medalem Za Długoletnią Służbę. Zmarł 25 VIII 2024.

Rena Rolska (1932–2024) – piosenkarka i aktorka estradowa. Zadebiutowała w 1955 roku, podczas koncertu audycji radiowej „Zgaduj zgadula” w Hali Gwardii w Warszawie jako solistka Orkiestry Tanecznej Polskiego Radia. W latach 1956–1960 występowała w kabarecie architektów Pineska. W 1961 roku Piosenka prawdę Ci powie w jej wykonaniu otrzymała I nagrodę w konkursie na polską piosenkę. Ten sam utwór śpiewała również na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie w 1961 roku, gdzie otrzymała wyróżnienie. Na I Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu w 1963 roku została także wyróżniona w kategorii wykonawców. Od tej chwili występowała wiele razy na festiwalach w Opolu – w koncertach „Mikrofon i ekran” lub w Premierach Opola. Wyjeżdżała ponadto z własnymi recitalami do ZSRR i brała udział w koncertach galowych polskiej estrady. Występowała też w kabarecie „Dreszczowiec” w telewizji w audycji radiowej „Podwieczorek przy mikrofonie”, gdzie odtwarzała postać uczennicy w scenkach Rolska do tablicy. W latach 1971–1978 występowała w Teatrze Syrena w Warszawie. Występowała ZSRR, USA, Kanadzie, Belgii, Austrii, Mongolii i krajach demokracji ludowej. Dwukrotnie otrzymała Złoty Mikrofon – nagrodę Polsko-Amerykańskiej Agencji Artystycznej i zaproszenie do USA od impresario Henryka Michalskiego. W 1981 roku zakończyła karierę na estradzie. Zmarła 27 VIII 2024.