Debiut Breakdance jako dyscypliny olimpijskiej na Igrzyskach w Paryżu 2024
Breakdance lub „breaking” niebawem dokona historycznego debiutu jako oficjalny sport na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu w 2024 roku. Jak do tego doszło?
Jak podaje The Conversation, dynamiczna forma tańca, głęboko zakorzeniona w kulturze hip-hopowej Nowego Jorku lat 70-tych, ewoluowała od ulicznych zaułków do ustrukturyzowanego sportu wyczynowego uznawanego na całym świecie. B-Boys i B-Girls, potrafią wykonać prawdziwie spektakularne ruchy. Choć media głównego nurtu promują nazwę „breakdance’, wielu tancerzy i miłośników kultury hip-hopowej woli określenie „breaking”.
Breaking powstał w latach 70. XX w. Na Bronksie w Nowym Jorku, jako forma ekspresji w społeczności hip-hopowej. Jego wczesne dni charakteryzowały się spontanicznymi bitwami tanecznymi na imprezach blokowych, gdzie tancerze prezentowali swoje umiejętności, łącząc ruchy atletyczne i akrobatyczne. Przez dziesięciolecia breakdance rozszerzył swój zasięg poza ulice. Zaczął pojawiać się również w teledyskach rapowych takich jak Flashdance, czy Beat Street, zyskując popularność na całym świecie. Finalnie w latach 90-tych odbyły się pierwsze profesjonalne zawody. Breaking powoli stawał się sportem.
Włączenie breakingu do Igrzysk Olimpijskich jest kulminacją jego rosnącej popularności i szerszej akceptacji tańca jako sportu. Jego podróż w kierunku paryskiej Olimpiady rozpoczęła się od udanego debiutu na Młodzieżowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 w Buenos Aires, które wygrał Sergei Chernyshev z Rosji w kategorii B-Boys oraz Ramu Kawai z Japonii w kategorii B-Girls. Pozytywny odbiór tego wydarzenia oraz całego sportu utorował drogę do dodania go do głównej listy olimpijskiej w Paryżu.
Podczas Igrzyska Olimpijskich w Paryżu w 2024 r. breaking będzie składał się z dwóch konkurencji medalowych, jednej dla mężczyzn i jednej dla kobiet, a w każdej z nich weźmie udział 16 zawodników. Tancerze, czyli B-Boys i B-Girls, wezmą udział w bitwach jeden na jednego, ocenianych na podstawie szeregu kryteriów, w tym kreatywności, techniki i czucia rytmu. Zawody mają na celu zachowanie podstawowych elementów breakingu, takich jak top rock, down rock i freezes, przy jednoczesnym dostosowaniu się do ustrukturyzowanego formatu sportów olimpijskich.
System oceniania w zawodach jest bardzo szczegółowy, co ma zapewnić sprawiedliwość i obiektywizm. Oceniać zawodników będzie aż 9 sędziów. Zawodnicy będą klasyfikowani na podstawie wielu wymiarów ich występu, takich jak poziom trudności ruchów i jakość ich wykonania, a także oryginalność i interakcja z muzyką oraz publicznością. To wieloaspektowe podejście ma pomóc w zachowaniu integralności i ducha breakingu, jednocześnie dostosowując go do ram olimpijskich.
Włączenie breakingu w szereg dyscyplin olimpijskich to nie tylko zwycięstwo tancerzy, ale także znaczące uznanie kultury hip-hopowej na arenie międzynarodowej. To wydarzenie symbolizuje szerszą zmianę w kierunku bardziej urozmaiconych wydarzeń sportowych, które przemawiają do młodszej publiczności na całym świecie. Breaking zajmie miejsce obok innych nowych sportów olimpijskich, takich jak skateboarding i wspinaczka sportowa, przesuwając w ten sposób granice tego, co tradycyjnie uważa się za sport olimpijski.
Ekscytacja towarzysząca włączeniu breakingu do grona dyscyplin olimpijskich podkreśla jego drogę od podziemnego ruchu do znanego globalnego trendu, który naśladuje wiele osób, mających chęć wyrażania siebie poprzez taniec w mniej tradycyjny sposób. Ta ewolucja odzwierciedla dynamiczną naturę wymiany kulturowej oraz jej adaptacji, pokazując, jak daleko pasja i innowacja mogą zaprowadzić formę sztuki – aż do największej sceny międzynarodowego sportu.
Szymon Ślubowski
