Włochów romans z makaronem

Kiedy myślimy o włoskiej kuchni, mamy w głowie jedno – makaron. I choć uwielbiany na całym świecie, to nikt nie kocha makaronu tak, jak Włosi. Nikt nie romansuje z nim tak jak oni. Skąd więc wzięła się obsesja na jego punkcie? Jak skromny produkt stał się perłą w koronie włoskiej kuchni?

Krótka historia makaronu

Powszechnym mitem jest to, że Marco Polo przywiózł makaron do Włoch z Chin w XIII wieku. Zostało to jednak obalone, ponieważ makaron istniał we Włoszech na długo przed czasami Marco Polo – jednak dokładne pochodzenie makaronu nie jest znane. Niektórzy twierdzą, że makaron pochodzi od Etrusków, przedrzymskiej cywilizacji w środkowych Włoszech, ponieważ rzekome narzędzie do produkcji makaronu znaleziono właśnie w etruskim grobowcu. 

Jest to niewątpliwie chwiejna teoria i bardziej prawdopodobne jest to, że makaron został wprowadzony przez arabskich kupców na Sycylii w VIII i IX wieku. Suszone pasma pszenicy durum i woda były idealne na długie podróże, a jak wiemy pszenica dobrze rozwija się w ciepłym klimacie Sycylii. Zresztą Włochy są nadal jednym z największych producentów pszenicy durum, używanej do produkcji mąki o nazwie semolina.

Chociaż nie wiemy zbyt wiele o pochodzeniu makaronu, jesteśmy pewni, że był on popularny we Włoszech od średniowiecza. Wielokrotnie wspominany w literaturze i przedstawiany w licznych dziełach sztuki.

Jak Włosi jedli makaron?

Gdy makaron rozprzestrzenił się we Włoszech, zaczął być dostępny dla wszystkich, od bogatych szlachciców po biedniejszych rolników. Podczas gdy makaron był doskonałym źródłem energii dla biednych, bogaci wzbogacali go o wszelkiego rodzaju składniki, takie jak krowie wymiona, boczek wieprzowy i rodzynki. Wiele sycylijskich przepisów na makaron nadal zawiera klasyczne bliskowschodnie składniki, takie jak rodzynki i cynamon. W XVII wieku neapolitańczycy byli znani jako „mangiamaccheroni” (makaroniarze), ponieważ makaron był niezbędnym i codziennym jedzeniem w Neapolu. 

A żeby nie zostawiać Państwa bez konkretnego przepisu, wywołując jedynie wilczy apetyt, już teraz zaproponuję najprostszy, a zarazem wybitny przepis. Przed Państwem „Spaghetti aglio e olio”, typowe danie kuchni neapolitańskiej.

Składniki: 

500 g makaronu pszennego 
1/2 lub cała główka czosnku
1-2 ostre papryczki
2 łyżki posiekanej natki pietruszki
80-100 ml oliwy z oliwek
sól
ser do posypania, najlepiej rzecz jasna parmezan

Składniki, które każdy z nas raczej ma w swojej kuchni, a więc połowa sukcesu za nami. Przygotowanie jest jeszcze prostsze. Makaron gotujemy al dente. W tym czasie na patelnie wlewamy dobrej jakości oliwę z oliwek, podsmażamy czosnek i papryczki. Następnie dodajemy makaron, wlewając odrobinę wody z gotowania. Do tego posiekana natka pietruszki i parmezan. Opcjonalnie można polać makaron ponownie oliwą z oliwek. Im więcej oliwy, tym lepiej. Prawda, że banalne?  

Pomidory i makaron – idealne połączenie

Wraz ze wzrostem popularności makaronu, pojawiły się innowacje w zakresie różnych stylów gotowania, kształtów makaronu i sosów. Wynaleziono nowe maszynki do makaronu zwane „torchio”, a tym samym makaron stał się łatwiejszy do zrobienia, co jeszcze bardzo wzmocniło pozycję tego węglowodanu wśród Włochów.

W XIX wieku na scenie pojawił się najbardziej kultowy dodatek do makaronu, czyli pomidor. Użycie sosu pomidorowego z makaronem zostało po raz pierwszy odnotowane w 1790 roku w książce kucharskiej L’Apicio Moderno autorstwa Francesco Leonardi. Jednak pomidory tak naprawdę pojawiły się dopiero w połowie XIX wieku, ponieważ początkowo uważano je za trujące. Na szczęście dla nas, plotka ta została szybko obalona, a pomidory zajęły należne im miejsce w historii makaronu.

To już obsesja

Makaron można znaleźć w każdym sklepie, większym czy mniejszym. Dla niektórych to ulubione danie obiadowe, ulubiona kolacja, a nawet śniadanie, bo kto z nas nie zna odgrzewanego makaronu z przysmażonymi jajkami? Ale jeśli chcemy poczuć smak prawdziwego makaronu, musimy udać się do Włoch. Tam produkcja makaronu jest formą sztuki, od suszonego (pasta secca) po świeży (pasta fresca). Miejscowi mają wiele sztuczek i technik, takich jak dłuższe suszenie makaronu, często do 50 godzin, w celu uzyskania lepszej jakości. Używają również form do tworzenia grzbietów wzdłuż makaronu, aby lepiej wchłaniały sosy.

We Włoszech istnieje również około 300 różnych kształtów makaronów, od penne i spaghetti po farfalle i racchette. Niezależnie od stylu, wiesz, że zamawiając makaron zawsze w tym kraju dostajesz coś wyjątkowego.

Laura Wieczorek