Czy Emmanuel Macron cierpi na syndrom hazardzisty, ową przypadłość graczy, którzy nie potrafią się powstrzymać przekonani, że następnym razem się odkują?

Były poseł do francuskiego Zgromadzenia Narodowego, Philippe de Villiers, ostrzega przed próbami destabilizacji nowego rządu przez prezydenta lub ministerstwa w przypadku zwycięstwa Rassemblement National w wyborach parlamentarnych.

 „Jordan Bardella może zacierać ręce: ze swoimi anachronicznymi sloganami, zagranicznymi flagami, arafatkami i szaleństwem manifestacje przeciw skrajnej prawicy mogą otworzyć mu drzwi do pałacu premiera.

Statystyki etniczne są we Francji zakazane, ale statystyki religijne nie. Podczas każdych wyborów instytuty sondażowe analizują, jak głosują wierni. Wyniki pokazują duże rozbieżności między religiami.

Jestem kandydatem tych, którzy uważają, że Francja nie może już dźwigać ciężaru imigracji, ponieważ jest ona droga i degraduje bezpieczeństwo w licznych terytoriach francuskich.

Zgodnie z danymi, pochodzącymi z 25 czerwca, od 10 czerwca zarejestrowano we Francji ponad 1,8 mln wniosków o głosowanie przez pełnomocnika w wyborach parlamentarnych. 

Yann Raison du Cleuziou, profesor nauk politycznych na uniwersytecie w Bordeaux, analizuje w „Le Monde” ewolucję głosu katolickiego elektoratu w ciągu ostatniej dekady.

Społeczeństwo amerykańskie staje się coraz bardziej podzielone przez linie partyjnego podziału, a liderzy walczących ze sobą ugrupowań korzystają z coraz gorętszych nastrojów. W debatach pada coraz częściej używana jest agresywna retoryka i argumenty ad personam.